Το μεγάλο λαβράκι

Θεωρείται ο άρχοντας των ακτών και η μεγάλη φιγούρα του προκαλεί δέος σε όποιον τύχει να το συναντήσει να κινείται στα ρηχά νερά. Το μεγαλύτερο σάστισμα όμως έρχεται όταν κάποιο από εμάς καταφέρει να το ξεγελάσει με ένα τεχνητό δόλωμα!



Το λαβράκι συναντάτε σχεδόν παντού σε όλη την επικράτεια της χώρας μας. Ακόμα και τα νησιά του Αιγαίου φιλοξενούν κατά καιρούς πληθυσμούς από αυτό το είδος ψαριού. Όσοι ασχολούνται με το spinning στοιχειώνονται από την εικόνα ενός μεγάλου λαβρακιού που απαθέστατα αγνόησε όλα τα τεχνητά που πέρασαν από κοντά του. Εννοείται ότι ούτε εγώ αποτελώ εξαίρεση από αυτόν τον κανόνα. Πράγματι αυτά τα ενήλικα ψάρια κουβαλούν τόσες εμπειρίες στην πολύχρονη ζωή τους που δύσκολα θα ξεγελαστούν από εμάς. Αναγκαστικά θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε όλα τα μέσα που διαθέτουμε για να καταφέρουμε να οδηγηθούμε στην επιτυχία.





Τα μεγάλα «μέσα»

Εκατομμύρια είναι τα τεχνητά δολώματα που κυκλοφορούν στην αγορά αλλά δεν φτάνουν μόνο αυτά για να κάμψουμε την καχυποψία του γέρου λάβρακα. Υπάρχουν πολύ πιο σημαντικοί παράγοντες που θα μας οδηγήσουν ευκολότερα στην επιτυχία και αυτοί έχουν να κάνουν με τις συνθήκες που θα επιλέξουμε να ψαρέψουμε τα ψάρια αυτά. Ας εξετάσουμε τον καθένα από αυτούς ξεχωριστά :



Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες είναι η θολούρα που σχηματίζεται από μια ανακατωμένη θάλασσα ή από την λάσπη που κατεβάζει ένας ποταμός. Μέσα εκεί μπορεί άνετα να κρύψει τον όγκο του ένα μεγάλο λαβράκι και να κυκλοφορεί αθέατο, εντοπίζοντας την τροφή του με την αίσθηση της πλευρικής γραμμής. Ακόμα και στα πιο λασπωμένα νερά έχουν πραγματοποιηθεί συλλήψεις ψαριών-τρόπαιων. Παλιότερα απέφευγα αυτά τα σημεία με την λογική ότι δεν ήταν δυνατόν να μπορέσει να κυνηγήσει ένα ψάρι μέσα σε ένα τόσο θολό περιβάλλον και προσπαθούσα να τα ξεγελάσω στα διαχωριστικά σημεία μεταξύ λάσπης και καθαρού νερού. Γνωρίζοντας όλο και περισσότερα άτομα που ασχολούταν με το spinning άρχισα να μαθαίνω για συλλήψείς εκεί ακριβώς που εγώ δεν πίστευα ότι θα μπορούσαν να γίνουν. Έτσι με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση άρχισα να ψαρεύω σε πολύ θολά νερά και δεν απογοητεύτηκα. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά ακόμα και σε λίγα εκατοστά τόσο θολωμένου νερού που το τεχνητό δεν φαινόταν ούτε όταν βρισκόταν κάτω από τα πόδια μου! Πέρα από τα πολύ θολωμένα νερά οποιοδήποτε μερικώς θολωμένο περιβάλλον αποτελεί καλύτερο σύμμαχο από τα διαυγή νερά, στην αναζήτηση της μεγάλης συγκίνησης.



Σαφές πλεονέκτημα έχουμε όταν προσπαθήσουμε να ξεγελάσουμε ένα μεγάλο λαβράκι σε συνθήκες ταραγμένης θάλασσας από ότι όταν η θάλασσα είναι… «γυαλί». Κάτω από αυτές τις συνθήκες τα μικρά ψάρια δεν έχουν καμία τύχη απέναντι σε ένα μεγαλόσωμο αρπαχτικό που κινείται με άνεση μέσα στα κύματα και τα ρεύματα. Αυτή ευκαιρία για εύκολη τροφή κάνει τα μεγάλα λαβράκια πολύ επιθετικά άρα λιγότερο καχύποπτα. Το πρόβλημα είναι ότι για να καταφέρουμε να ψαρέψουμε σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι ότι θα γίνουμε μούσκεμα και ότι οι ρίψεις μας δεν θα είναι και οι καλύτερες. Πολλές φορές θυμάμαι τον ευατό μου να περιμένει το κενό ανάμεσα από δυο ριπές αέρα για να φτάσω το τεχνητό μου σε μια αξιοπρεπή απόσταση. Οι ρίψεις χαμηλές και κοφτές ενώ το πρόσωπο μου γέμιζε αλμύρα την ώρα που η θάλασσα έδειχνε τα δόντια της. Όμως όλη αυτή η προσπάθεια κόντρα στα στοιχεία της φύσης αποζημιώνεται όταν το καλάμι εξαντλείται από την δύναμη που ασκεί ένα μεγάλο λαβράκι. Δεν μπορώ να κρύψω ότι εικόνες σαν τις παραπάνω είναι βαθιά χαραγμένες στο μυαλό μου και δεν τις αλλάζω με τίποτα. Οι δύσκολες συνθήκες σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα είναι για μένα η επιτομή του spinning. Το μεγάλο λαβράκι είναι το πιο συνηθισμένο αρπαχτικό που κυκλοφορεί σε αυτές τις συνθήκες και το μόνο που μένει είναι να βρούμε το κουράγιο να το αναζητήσουμε.



“…Εκατομμύρια είναι τα τεχνητά δολώματα που κυκλοφορούν στην αγορά αλλά δεν φτάνουν μόνο αυτά για να κάμψουμε την καχυποψία του γέρου λάβρακα…”



Ένα άλλο κεφάλαιο που θα αποτελέσει μεγάλο πλεονέκτημα στο ψάρεμα μας είναι η ανάλυση των φυσικών φαινόμενων. Λέγοντας φυσικά φαινόμενα εννοούμε στην περίπτωση μας τον κύκλο της σελήνης, που είναι υπεύθυνη για την άμπωτη και την παλίρροια, και τις βαρομετρικές διαφορές της ατμόσφαιρας. Γενικά έχει παρατηρηθεί ότι το λαβράκι επηρεάζεται από τις διάφορες φάσεις της σελήνης και δραστηριοποιείται περισσότερο στην ακμή της παλίρροιας και της άμπωτης. Πέρα από το λογικό συμπέρασμα που είναι ότι τα δυνατά ρεύματα των ακμών προσφέρουν ένα καλύτερο περιβάλλον για να κυνηγήσει το λαβράκι, συμβαίνει και κάτι άλλο. Τα αισθητήρια όργανα του λαβρακιού είναι πλήρως ενεργοποιημένα με αποτέλεσμα να παρουσιάζει μια πιο επιθετική συμπεριφορά. Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι τις υπόλοιπες φάσεις της σελήνης δεν αξίζει το κόπο να δοκιμάσουμε να ξεγελάσουμε με επιτυχία ένα μεγάλο λαβράκι. Απλά στις ακμές έχουμε ένα σημαντικό πλεονέκτημα να υπερκεράσουμε την καχυποψία ενός ενήλικου λαβρακιού. Άλλος παράγοντας που προκαλεί διατροφική φρενίτιδα στους πληθυσμούς των λαβρακιών είναι η βαρομετρική πίεση και συγκεκριμένα όταν έχουμε βαρομετρική πτώση σε εξέλιξη. Ένα βαρόμετρο είναι πολύ χρήσιμο ώστε να αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα τις στιγμές αυτές που θα μας δώσουν το πλεονέκτημα απέναντι στους μεγάλους αντιπάλους. Αν δεν έχουμε μπορούμε να παρατηρήσουμε το περιβάλλον για τυχόν επερχόμενες βροχές, κοιτώντας τον ορίζοντα και μετρώντας την αλλαγή της ταχύτητας των ανέμων. Με λίγα λόγια όταν ο καιρός χαλάει, φουσκώνει η θάλασσα και έρχεται βροχή είναι από τις καλύτερες περιπτώσεις να δοκιμάσουμε την τύχη μας, που αν συνδυαστούν με την ακμή της παλίρροιας ή άμπωτης έχουμε μεγάλες πιθανότητες να κάμψουμε την καχυποψία των μεγάλων λαβρακιών.



Στο νυχτερινό spinning η εμπειρία έχει δείξει ότι η απουσία της σελήνης ή όταν αυτή σκεπάζεται από σύννεφα, μεγαλώνει τις πιθανότητες να αναμετρηθούμε με ένα μεγάλο λαβράκι. Εδώ πρέπει να τονίσω ότι το γεγονός αυτό παρατηρείται όταν κάνουμε spinning σε φωτισμένα μέρη και πιθανή εξήγηση μπορεί να είναι ότι εκεί τα μικρόψαρα βρίσκουν καταφύγιο. Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο του Mimo Marfe όπου υπήρχε η άποψη ότι η βλέννα του λαβρακιού είναι ευαίσθητη στις ακτίνες του φεγγαριού με αποτέλεσμα να θεωρείται καλύτερα όταν κατά την διάρκεια του ψαρέματος μας η σελήνη απουσιάζει. Αυτό το θέμα καλό θα ήταν να το επιβεβαιώσει κάποιος ιχθυολόγος αλλά δεν μπορώ να μην συμφωνήσω στο γεγονός ότι πολύ μεγάλες επιτυχίες είχα σε περιόδους αρχικών ή τελικών φάσεων της σελήνης δηλαδή τις σκοτεινές νύχτες. Από την άλλη πολλά καλά αλλά μεμονωμένα λαβράκια έχουν βγει με spinning κάτω από το δυνατό φως της πανσέληνου.



Με γνώμονα ότι ο κάθε τόπος αποτελεί ένα ξεχωριστό πεδίο μάχης μπορούμε να προσθέσουμε, μέσα από παρατηρήσεις, πολλούς ακόμα παράγοντες οι οποίοι θα μας δώσουν το πλεονέκτημα. Το ίδιο συμβαίνει με τα τεχνητά δολώματα. Σε κάθε τόπο ένας τύπος τεχνητού θα κάνει την διαφορά ανάμεσα στους τόσους που υπάρχουν.



Τεχνητά για μεγάλα λαβράκια

Άμα μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε όλα τα τεχνητά δολώματα που έχουν ξεγελάσει κάποιο μεγάλο λαβράκι στην χώρα μας θα βλέπαμε ότι η ποικιλία σε τύπους είναι τόσο εξαντλητικά μεγάλη που το συμπέρασμα θα έβγαινε αυθόρμητα από τα χείλη μας : Χτυπάνε στα πάντα! Άρα είναι θέμα καθαρά τύχης η σύλληψη κάποιου τέτοιου ψαριού; Μήπως τελικά όταν αποφασίσει να ανοίξει το στόμα του καταβροχθίζει τα πάντα; Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι εύκολο να τις βρει κανείς αν απλά αναλογιστεί ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα άβουλο ψάρι με αυτοκτονικές διαθέσεις. Αντίθετα έχουμε να κάνουμε με ένα κυρίαρχο είδος μέσα στο νερό που σε ολόκληρη την ζωή του εκπαιδεύτηκε για να αποφεύγει τις παγίδες που του στήνει ο άνθρωπος. Από την άλλη εύλογα θα ρωτήσει κάποιος γιατί τόση μεγάλη ποικιλία τεχνητών στις συλλήψεις; Τα πράγματα δεν είναι απλά αλλά πρέπει πρώτα να τα βάλουμε σε μια λογική σειρά για να γίνουν τουλάχιστον κατανοητά.



“…Σε κάθε τόπο ένας τύπος τεχνητού θα κάνει την διαφορά ανάμεσα στους τόσους που υπάρχουν…”



Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτούμε είναι ότι σε κάθε τόπο από όπου μας έρχεται το αποτέλεσμα επικρατούν διαφορετικές συνθήκες και επίσης έχουν διαφορετικό spinning ιστορικό. Το τελευταίο σημαίνει : κατά πόσο καιρό ψαρεύετε ένα μέρος με spinning, από πόσους και τι είδους τεχνητά έχουν πέσει στο νερό. Λογικό είναι σε ένα μέρος παρθένο τα ψάρια να έχουν πολύ λιγότερες εμπειρίες από κάποιο άλλο μέρος που έχουν κυνηγηθεί ανελέητα. Έτσι όποιος έχει την τύχη να βρεθεί σε ένα μέρος όπου τα μεγάλα λαβράκια δεν έχουν ξαναδεί τεχνητό δόλωμα είναι πιο εύκολο να κάμψει την καχυποψία τους και να γυρίσει με αποτελέσματα από τεχνητά που σε ένα κυνηγημένο μέρος δεν αποδίδουν πια. Ακόμα και στα πολυσύχναστα μέρη ένα τεχνητό με ιδιαίτερη κίνηση μέσα στο νερό θα δώσει αποτελέσματα για λίγο καιρό και μετά θα αγνοείται χαρακτηριστικά από τα μεγάλα λαβράκια. Άρα όπως καταλαβαίνετε τα μεγάλα λαβράκια δεν χτυπάνε στα πάντα αλλά σε ότι είναι κάθε φορά για αυτά, διαφορετικό και ιδιαίτερο. Όπως καταλαβαίνετε κάθε φορά που συναντάμε μεγάλα λαβράκια πρέπει να πειραματιζόμαστε με διάφορους τύπους τεχνητών, έχοντας γνώση το ιστορικό του μέρους και ελπίζοντας να βρούμε ποιο είναι αυτό που θα κάνει την διαφορά. Η λύση μπορεί να είναι κάποιο πολύ κλασσικό τεχνητό ή κάτι πολύ καινούργιο. Χαρτογραφώντας τα τεχνητά που ήδη υπάρχουν σε συνάρτηση με το βάθος πλεύσης τους, θα αναφέρω μερικά είδη που έχουν δουλέψει πολύ καλά :







Ένα τύπος τεχνητού που έχει καταφέρει να ξεγελάσει με επιτυχία τα μεγάλα λαβράκια είναι αυτά που κινούνται πάνω στον αφρό δηλαδή τα surface και τα popper. Η θορυβώδης κίνηση τους πάνω στο νερό φαίνεται ότι εξαγριώνει και μπερδεύει τα ψάρια τα οποία δεν διστάζουν να το κυνηγήσουν με όλη τους μανία. Εκρήξεις και αφροί στην επιφάνεια του νερού σηματοδοτούν την αρχή της πιο μεγάλης συγκίνησης στο spinning : την σύλληψη ενός μεγάλου ψαριού στον αφρό.











Όταν τα ψάρια έχουν μάθει τα τεχνητά αυτά την λύση μπορούν να δώσουν τα pencilbait (ή γνωστά ως twitchbait ή subsurface) που κινούνται στην επιφάνεια αλλά κάτω από το νερό. Εκτελώντας συνεχόμενα τινάγματα, τα τεχνητά αυτά αρχίζουν να κινούνται δεξιά και αριστερά τόσο ρεαλιστικά σαν μικρό ψάρι που προσπαθεί με γρήγορα ζιγκ-ζαγκ να ξεφύγει από την καταδίωξη ενός θηρευτή.











Ένας διαχρονικός τύπος τεχνητού που ανέκαθεν κατάφερνε να ξεγελάει μεγάλα ψάρια είναι τα minnow. Η αληθοφανής κίνηση τους μέσα στο νερό προκαλεί τα κυνηγετικά ένστικτα μεγάλων αλλά και μικρών λαβρακιών. Αποτελεί πιστό μας σύμμαχο σε κάθε αναζήτηση και το μόνο που πρέπει να προσέξουμε είναι το μέγεθος που θα επιλέξουμε να μπορεί να κινήσει το ενδιαφέρον κάποιου μεγάλου ψαριού. Τα μεγάλα μεγέθη κερδίζουν έδαφος αλλά πολλές φορές ένα minnow σε μέγεθος αθερίνας έχει αποδειχθεί το απόλυτο όπλο.









Πολλές φορές σε βαθιά νερά τα μεγάλα λαβράκια ενεδρεύουν σε κάποιο σκαλοπάτι κοντά στο βυθό. Τα μόνα σκληρά τεχνητά που μπορούν να περάσουν από αυτό το σημείο είναι οι βαθιοί βουτηχτές ή deep divers που οι μακριά γλώσσα τους, προσδίδει μεγάλο βάθος πλεύσης. Ένας άλλος τύπος που μπορεί να φτάσει αυτά τα μέτρα είναι τα lipless τεχνητά που οι δονήσεις του σώματος τους προσθέτουν ακόμα ένα πλεονέκτημα στο ψάρεμα μας. Μάλιστα αν επιλέξουμε κάποιο lipless κατασκευασμένο από μεταλλικό υλικό θα έχουμε ακόμα ένα πλεονέκτημα, την μακρινή ρίψη.















Τέλος ένα καταπληκτικό τεχνητό δόλωμα που έχει οδηγήσει στην σύλληψη πολύ μεγάλων λαβρακιών είναι τα σιλικονούχα δολώματα. Στην χώρα μας η λέξη «σιλικονούχο» έχει κακώς συνδεθεί με το διαβόητο χελάκι Raglou της Ragot. Στο εξωτερικό υπάρχουν χιλιάδες πολύ πιο αξιόλογα σιλικονούχα όλων των μεγεθών και όλων των σχημάτων, ειδικά για το ψάρεμα του λαβρακιού. Πειραματιζόμενος με κάποια από αυτά είδα φανταστικά και ανέλπιστα αποτελέσματα σε συνθήκες που τα λαβράκια ήταν κάτι παραπάνω από δύστροπα. Βέβαια υπάρχουν πολλές τεχνικές για να ψαρέψουμε τα σιλικονούχα δολώματα αλλά αυτό είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο που δεν μπορεί να αναλυθεί σε αυτές τις λίγες σελίδες.



Αυτά ήταν μερικά από τα τεχνητά δολώματα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στην αναζήτηση μας και σίγουρα στο μέλλον θα υπάρξουν και άλλα που θα μας απασχολήσουν. Όμως τελειώνουν όλα μόλις καταφέρουμε και ξεγελάσουμε κάποιο μεγάλο λαβράκι;



“…Ένας διαχρονικός τύπος τεχνητού που ανέκαθεν κατάφερνε να ξεγελάει μεγάλα ψάρια είναι τα minnow…”



Οι καλύτερες στιγμές

Είχα την τύχη να πιάσω αρκετά μεγάλα λαβράκια και την ατυχία να βγάλω κάποια από αυτά έξω στην ακτή. Το συντριπτικό ποσοστό των ψαριών που έχασα οφειλόταν σε ξαγκίστρωμα μετά από πολύ ώρα μάχης με λεπτά εργαλεία. Αυτό το συναίσθημα που δημιουργείται όταν οι σαλαγκιές φεύγουν από το στόμα του ψαριού είναι ο χειρότερος μου εφιάλτης. Τόσος κόπος για να το ξεγελάσεις και να πάνε όλα στράφι σε μερικά δέκατα του δευτερόλεπτου. Πολλοί θεωρούν το μεγάλο λαβράκι σαν ένα ψάρι καθόλου μαχητικό για το μέγεθος του. Βέβαια αν το ψαρεύεις με 0,35 mm και 0,40 mm πετονιά, τότε πιο ψάρι είναι μαχητικό με τόσο άνισα εργαλεία; Προσωπικά θεωρώ το μεγάλο λαβράκι έναν άξιο αντίπαλο που του αρμόζει ο σεβασμός και που μπορεί να σε κάνει να δεινοπαθήσεις για να τον νικήσεις. Οι μάχες που έχω δώσει ήταν όλες αξιοπρεπείς και αμφίρροπες μέχρι την τελευταία στιγμή. Πέρα από όλα αυτά όμως οι εικόνες που μένουν στο μυαλό είναι τα λυγισμένα μέχρι εξαντλήσεως καλάμια, το κροτάλισμα των φρένων και το σάστισμα σου όταν αντικρίσεις έναν τόσο μεγάλο αντίπαλο εξασθενημένο από την σκληρή μάχη.





Που θα τα βρούμε;

Μεγάλα σε ηλικία ψάρια δεν είναι εύκολο να συναντάμε συχνά, ειδικά την σήμερον ήμερα όπου το κυνήγι, όχι μόνο του λαβρακιού αλλά όλων των ειδών, είναι εξαντλητικό για την θάλασσα. Παρόλα αυτά οι εκβολές των ποταμών, τα μεγάλα λιμάνια, οι απομακρυσμένες παραλίες, τα απόκρημνα βράχια και οι ρηχές λιμνοθάλασσες είναι σημεία που μπορούμε να συναντήσουμε μεγάλα λαβράκια. Ένα άλλο σημείο που τα μεγάλα λαβράκια κάνουν την εμφάνιση τους είναι τα λιμανάκια όπου υπάρχουν τράτες ή καΐκια τα οποία ξεψαρίζουν τα δίχτυα τους και πετάνε στην θάλασσα ψόφια ψάρια. Τα ψάρια αυτά αποτελούν μια πλούσια και εύκολη τροφή για ένα ψάρι τόσο μεγάλο οπότε η ευκαιρία δεν πάει χαμένη. Αυτά τα μέρη είναι πολύ δύσκολα για την τεχνική του spinning όχι μόνο από τα ρεμέντζα που κυριαρχούν παντού αλλά και από την διάθεση των χορτασμένων ψαριών. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να φερθούμε έξυπνα, αναζητώντας τα ψάρια μετά από άσχημο καιρό στην εξωτερική πλευρά του λιμανιού και στην μπούκα. Τις ημέρες εκείνες οι επαγγελματίες δεν ψαρεύουν και τα ψάρια ξεφεύγουν από τον νωχελικό τους ευατό. Πέρα από αυτήν την εξειδικευμένη περίπτωση, για να βρούμε τα ψάρια πρέπει να ψάξουμε πολύ. Είναι κουραστικό αυτό το γεγονός αλλά όταν η αναζήτηση μας έχει επιτυχία, η χαρά επισκιάζει τις θυσίες.



Pencil bait και «σιδερένια» Lipless

Ίσως δεν έχετε ακούσει ποτέ για αυτές τις δυο κατηγορίες τεχνητών. Δεν είναι παράξενο αυτό μιας και μόλις πρόσφατα άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους στην ελληνική αγορά. Η ποικιλία που θα τα συναντήσετε δεν είναι μεγάλη οπότε μπορούμε να κάνουμε μια μικρή αναφορά για αυτά που ήδη υπάρχουν.



Pencil bait : Όπως αναφέραμε τα τεχνητά αυτά εκτελούν την ίδια κίνηση με τα surface δηλαδή διαγραφούν πορεία από πλευρά σε πλευρά (side-to-side) όταν εκτελούμε συνεχόμενα τινάγματα με το καλάμι με την διαφορά ότι δεν κινούνται στον αφρό. Κινούνται μόλις λίγα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια του νερού και αν η ταχύτητα ανάκτησης είναι μεγάλη, μπορούν να κινηθούν για λίγο στον αφρό. Ένα τέτοιο τεχνητό είναι το Wander της Lucky Craft το οποίο έρχεται πρώτο στις προτιμήσεις των Γάλλων ψαράδων όσον αφορά το ψάρεμα του μεσογειακού λαβρακιού. Ένα επίσης αξιόλογο τεχνητό είναι το Miss Carna της Maria που σαν χαρακτηριστικό έχει το γεγονός ότι σε αργές ταχύτητες μπορεί να έχει το κεφάλι έξω από το νερό. Τα δυο παραπάνω μοντέλα θα τα συναντήσουμε σε μια ποικιλία μεγεθών, ειδικά το Wander. Για το τέλος άφησα ένα τεχνητό που είναι η προσωπική μου προτίμηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα δεν είναι αξιόλογα. Αυτό είναι το βυθιζόμενο (sinking) Sugar Pen της Bassday που το σχήμα του είναι αρκετά ρεαλιστικό όσο και η κίνηση του μέσα στο νερό. Σε αντίθεση με το επιπλέον (floating) μοντέλο, αυτό μπορεί και κινείται μέσα στο νερό με κοφτά πλαγιάσματα του σώματος του, ξεγελώντας ακόμα και τα πολύ καχύποπτα ψάρια.






Lipless : Η κατηγορία αυτή έχει πολλούς αντιπροσώπους ανά εταιρία αλλά εδώ θα μιλήσουμε για εκείνα που είναι κατασκευασμένα από μέταλλο. Τα μεταλλικά Lipless τεχνητά κατασκευάστηκαν στην Ιαπωνία για το ψάρεμα του ντόπιου είδους λαβρακιού της θάλασσας. Προσφέρουν πολύ μακρινή ρίψη και βυθίζονται πολύ πιο γρήγορα από τα αντίστοιχα από πλαστικό. Η διαφορά τους, πέρα από το υλικό κατασκευής, είναι ότι δεν διαθέτουν στο εσωτερικό τους τις θορυβώδες μπίλιες που προκαλούν το γνωστό κροτάλισμα των Lipless τεχνητών. Στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν εδώ και καιρό το Mar Amigo της Maria και μόλις πρόσφατα το Range Vib της Bassday. Πρόκειται για εξίσου αξιόλογα τεχνητά που η απόδοση τους δεν περιορίζεται μόνο στο ψάρεμα του λαβρακιού.


Πηγή:


Του Γιώργου Φενερλή
Το παρον άρθρο έχει δημοσιευτεί το 2007 στο περιοδικό Thalassa