Η Μουρμούρα ....

Μουρμούρα, Lithognathus mormyrus
Μέγεθος, Βάρος : Το σύνηθες μέγεθος της είναι από 10cm έως τα 40cm αλλά μπορεί να φτάσει και 55cm. Το βάρος φτάνει μέχρι 500 – 600 γραμμάρια αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και το ένα κιλό.

Γενικές πληροφορίες :  Η μουρμούρα είναι πολύ έξυπνο και καχύποπτο ψάρι. Έχει σχήμα οβάλ - επίμηκες, χρώμα γκρι - ασημένιο, όπου στη ράχη γίνεται σκούρο, και 12 - 15 κάθετες, λεπτές σκοτεινόχρωμες ρίγες.
Ζει κοντά στις ακτές σε μικρά κοπάδια και σε βάθη που δεν ξεπερνούν τα 50 μέτρα. Θέλει βυθούς με άμμο ή αμμολάσπη και μαύρες φυκιάδες. Είναι ψάρι σαρκοφάγο και τρέφεται με μαλακόστρακα, μαλάκια, σκουλήκια κ.λπ., τα οποία βρίσκει
σκάβοντας στην άμμο ή στη λάσπη. Αναπαράγεται την άνοιξη και το καλοκαίρι, μόλις κλείσει τα 2 χρόνια και φτάσει το μέγεθος των 14 εκατοστών.




Έλλειψη φεγγαριού , ταραγμένη θάλασσα , θολά νερά και λίγο αέρας προς την στεριά , είναι οι καλύτερες συνθήκες για το ψάρεμα της μουρμούρα , αυτό όμως δεν σημαίνει καθόλου ότι με ήρεμη θάλασσα , καθαρά νερά και πανσέληνο δεν θα μπορούσαμε να την κυνηγίζουμε , μάλλον το ψάρι αυτό είναι το μοναδικό “ παντός καιρού ” . Προσωπικά , στα μέρη μου , έχω ψαρέψει μουρμούρες πάνω το κιλό είτε τον Αύγουστο με πεντακάθαρα και εντελώς ακίνητα νερά , είτε με πολύ ταραγμένη θάλασσα , είτε με πανσέληνο , και όχι μόνο μία ή δύο φορές με την μόνη διαφορά ότι εκεί , στα διακόσια μέτρα από σένα προς τον πέλαγο υπάρχει μόνο ενάμιση μέτρο βάθος . Πέρα από τις σποραδικές εμφανίσεις της ( μικρά κομμάτια ) κατά την διάρκεια της ημέρας και επίσης στις κεντρικές ώρες , η μουρμούρες ποιο μεγάλες ξεκινούν τις βόλτες τους για την αναζήτηση της τροφής λίγο πριν την δύση του ήλιου μέχρι της μιάμιση – δύο ( 1 ½ - 2 ) η ώρα μετά τα μεσάνυχτα που θα υπάρχει μία παύση δυόμισι – τρεις ώρες ( 2 ½ - 3 ) για να ξεκινάει ξανά ( πράγμα που ισχύει για όλα τα ψάρια , σπάνια θα υπάρχουν τσιμπιές σε αυτό το μικρό διάστημα ) .

Δεν ξέρω αν παρατηρήσατε ποτέ ότι το τσίμπημα τις μικρές μουρμούρες είναι πάντα ξαφνικός και συνεχώς σαν να έχει πάθει ηλεκτροπληξία , μόνο μετά αρκετά δευτερόλεπτα ηρεμίσει , ενώ των μεγάλων είναι πολύ δυνατός και μετά το δεύτερο , φεύγει τρέχοντας προς την ακτή λασκάροντας την πετονιά . Είναι ακριβώς εδώ που πρέπει να προσέξουμε , όταν βλέπουμε μόνο την πετονιά λάσκα και όχι το τσίμπημα , πολύ συχνά συνέβη ότι ξεχάσουμε τι μπορεί να υπάρχει στην άλλη άκρη της πετονιάς , και δυστυχώς για πολλούς λόγους έχουμε χάσει πολύ καλά κομμάτια , ενώ να καρφώσουμε μετά το τέντωμα χρειάζεται οπωσδήποτε ώστε να είμαστε σίγουροι για ένα σωστό πιάσιμο που να μας εξασφαλίσει μία καλή κράτηση σε μία πιθανή μάχη . Αυτό θα το διαπιστώσετε χωρίς καμία αμφιβολία λίγο πριν φτάσει στην ακρογιαλιά , θα δείτε ότι στα δέκα μέτρα περίπου από σας όταν καταλαβαίνει ότι πρέπει πολύ γρήγορα να βρει μία λύση για την σωτηρία της , η μουρμούρα ξεκινάει ένα εξωφρενικό και τρελό τράβηγμα με πολύ δυνατές κεφαλιές για να βρει κάποιο τρόπο για να απελευθερωθεί . Με το θέμα που αφορά τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουμε για το ψάρεμα της μουρμούρας , πέρα από τις καιρικές συνθήκες που απαιτούν τα “ σκληρά ” , γενικά είναι αρκετά καλά τα “ κανονικά ” , η μουρμούρα , έστω και καλό μαχητής , δεν θα μας δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα , φτάνει μόνο να βάλουμε εδική προσοχή στις πετονιές που πρόκειται να τυλίξουμε στην μπομπίνα το μηχανισμού μας και στην δημιουργία των παράμαλλων . Με μπονάτσα τα αόρατα fluorocarbon του 0,16 - 0,18 κάνουν ειλικρινά θαύματα , με ποιο είδος παράμαλλων θα “ δουλέψουμε ” δεν έχει καθόλου σημασία , φυσικά με τέτοιες συνθήκες τα “ μακριά ” θα είναι τα ποιο κατάλληλα όμως και τα “ κοντά ” δεν θα ενοχλήσουν με τίποτα η δράση της μουρμούρας . Τα αγκίστρια θα χρησιμοποιήσουμε φυσικά τα λεπτά και δυνατά , ίσια , με μακρύ κοτσάνι τύπου Canelle ή τα μικρά Aberdeen.

Πηγή : fishingtarget.com