Απίκο με ...βυθομετρητή

Το ψάρεμα με καλάμι "απίκο" είναι από τις παλαιότερες αλλά και κλασικότερες μεθόδους ψαρέματος. Από την αρχαιότητα έως και σήμερα παραμένει ίσως το Νο1 στις προτιμήσεις, ενώ απέκτησε με τα χρόνια πολλές μορφές και εξειδικεύτηκε για κάθε είδος αλιευτικής δραστηριότητας.

Το ψάρεμα της τεχνικής που καλείται "απίκο" χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: α. το καθαρόαιμο (ή καρτελάκι) με καλάμια που έχουν action κορυφής και β. σε ψάρεμα με φελλό με καλάμια παραβολικού action.

Τα σημεία που μπορούμε να ψαρέψουμε είναι συνήθως τα λιμάνια, οι μόλοι ή τα μεγάλα βράχια.

Τα ψάρια που συνήθως προσπαθούμε να πιάσουμε στα λιμάνια ή στα βράχια είναι κατά κύριο λόγο κέφαλοι, λαβράκια, μελανούρια, σπάροι, σαργοί, σάλπες.

Καλάμια και ψάρεμα

Το ψάρεμα της τεχνικής του απίκο γίνεται με καλάμια τηλεσκοπικά (put in ή put over), εκ των οποίων άλλα διαθέτουν action κορυφής και άλλα παραβολικό action, ενώ τα υλικά κατασκευής τους μπορεί να είναι fiberglass, γραφίτης, carbon κλπ.

Από τα καλάμια που κυκλοφορούν στο εμπόριο συναντάμε δυο τύπους σύνδεσης κορυφής με αρματωσιά.

Ο ένας είναι τα καλάμια που διαθέτουν ένα μικρό κρίκο σε σχήμα θηλιάς, όπου δένουμε κατευθείαν την αρχή της αρματωσιάς, ενώ ο άλλος τύπος είναι τα καλάμια τα οποία δεν διαθέτουν κανέναν κρίκο και πρέπει εμείς να δημιουργήσουμε στην άκρη της μύτης μια σύνδεση, που είναι και ο προτεινόμενος τύπος.

Στο απίκο χρησιμοποιούμε έναν φελλό ο οποίος είναι σταθερός, δηλαδή τον τοποθετούμε σε όποιο σημείο της αρματωσιάς μας εμείς θέλουμε ανάλογα με το βάθος που έχουμε επιλέξει να ψαρέψουμε και τον ασφαλίζουμε ώστε να μην κινείται.

Ο δεύτερος τρόπος είναι χωρίς φελλό, όπου στην "ψαράδικη" γλώσσα έχει επικρατήσει να λέγεται "καθαρόαιμο απίκο" ή "με καρτελάκι".

Η αρματωσιά και στις δύο περιπτώσεις αποτελείται από την κυρίως μάνα, το σύνολο των βαριδιών, το στριφτάρι, το παράμαλλο και τέλος το αγκίστρι ή τα αγκίστρια που ψαρεύουμε ή τη σαλαγκιά μας.

Σχέση βάθους-καλαμιού

Το πρώτο πράγμα που θα μας απασχολήσει όταν φθάσουμε στον τόπο που θα ψαρέψουμε είναι το βάθος του. Αν το σημείο που θέλουμε να ψαρέψουμε έχει για παράδειγμα βάθος 5 μέτρα, το μήκος του καλαμιού θα πρέπει να είναι 6-7 μέτρα.

Το μήκος της αρματωσιάς μας εξαρτάται από το βάθος και από την παραβολή του καλαμιού. Αν το βάθος είναι 5 μέτρα, τότε η αρματωσιά μας θα είναι 5 μέτρα συν την απόσταση που θα χρειαστεί ώστε το καλάμι μας να έρθει σε παράλληλη θέση με τη θάλασσα. Στην περίπτωση του παραβολικού καλαμιού επηρεάζεται το μήκος της αρματωσιάς ως εξής: Σε ένα μαλακό καλάμι, ας πούμε 6 μέτρων, το τελείωμα της αρματωσιάς -δηλαδή το αγκίστρι ή η σαλαγκιά- πρέπει να βρίσκονται περίπου στη μέση του μεγαλύτερου στελέχους του καλαμιού το οποίο κρατάμε στο χέρι μας, ενώ όσο σκληρότερο είναι το καλάμι τόσο το τελείωμα της αρματωσιάς μεγαλώνει σε μήκος.

Αρματωσιά

Μια απλή αρματωσιά που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και με τους δυο τρόπους ψαρέματος είναι η εξής: Μάνα διαμέτρου 0,20 - 0,30 χιλιοστών και παράμαλλο αόρατο διαμέτρου 3 - 5 χιλιοστά μικρότερο από τη μάνα. Η σύνδεση θα γίνει με ένα μικρό στριφτάρι, μεγάλης αντοχής ή με τον κλασικό κόμπο "θηλιά με θηλιά", εάν δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε στριφτάρι. Βαριδάκια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σχιστά ή συρόμενα τύπου τορπίλης, το βάρος των οποίων όταν πρόκειται για ψάρεμα με φελλό καθορίζεται από το αναγραφόμενο βάρος του φελλού, ενώ όταν πρόκειται για "καθαρόαιμο" χρησιμοποιούμε δέκα με δεκαπέντε γραμμάρια. Στο τέλος του παράμαλλου δένουμε αγκίστρι ή σαλαγκιά ανάλογα με το δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε.

Το ψάρεμα

Για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε να ψαρεύουμε, θα πρέπει να γνωρίζουμε το ακριβές βάθος.

Η βυθομέτρηση γίνεται είτε με τους ειδικούς βυθομετρητές που υπάρχουν στο εμπόριο είτε με τον βυθομετρητή που σας παρουσιάζουμε.

Βασική προϋπόθεση για επιτυχημένο ψάρεμα είναι το μαλάγρωμα που θα πρέπει να γίνει 2 περίπου ώρες πριν ξεκινήσουμε να ψαρεύουμε, ενώ συνεχίζουμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η επιλογή του δολώματος εξαρτάται από το είδος των ψαριών στα οποία στοχεύουμε, ενώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε διάφορες ζύμες, σκουλήκια, ψωμί, ψαροδόλια και άλλα. Το μόνο που μας μένει από εδώ και πέρα είναι να παρακολουθούμε τον φελλό ώστε να είμαστε έτοιμοι να καρφώσουμε την κατάλληλη στιγμή, αφήνοντας όμως χρόνο στο ψάρι να γευτεί το δόλωμα μας Οπως σε όλα τα ψαρέματα έτσι και στο "απίκο" βασικό εργαλείο είναι η απόχη, η οποία καλό είναι να έχει μεγάλο μήκος ώστε να μας διευκολύνει στο ασφαλές απόχιασμα των ψαριών.

Βυθομετρητής



Για τον βυθομετρητή που αναφέρουμε παραπάνω, θα χρειαστούμε ένα μικρό κομμάτι μολυβιού, σε σχήμα πλακιδίου ή αντίστοιχο βαρίδι με βάρος μεγαλύτερο από αυτό του μολυβιού της αρματωσιάς μας, μια πετονιά No28 mm που θα πρέπει να είναι λεπτότερη από τη λεπτότερη πετονιά του παράμαλλου, έτσι ώστε αν κολλήσει κάτω στον πυθμένα, μ' ένα τράβηγμα να σπάσει και το μόνο που θα χάσουμε τότε θα είναι απλά ο βυθομετρητής, ενώ η αρματωσιά μας θα μείνει άθικτη. Τέλος, δύο μικρά "δαγκωτά" βαριδάκια τόσο σφιγμένα ώστε το ένα να είναι μετακινούμενο και το άλλο σταθερό.

Κατασκευή και χρήση

Βάζουμε το ένα αρπάδι της σαλαγκιάς μας ή των αγκιστριών στη μικρή πάνω θηλιά και σπρώχνουμε το μικρό βαριδάκι προς τα πάνω, έτσι ώστε να "αγκαλιάσει" η πετονιά το αρπάδι. Η απόσταση των δύο βαριδιών θα πρέπει να είναι 8 εκατοστά, όσο δηλαδή χρειάζεται η σαλαγκιά να απέχει από τον πυθμένα της θάλασσας. Ρίχνουμε μέσα στο νερό την αρματωσιά μέσω του μηχανισμού κι εκεί που θα βρούμε την κόντρα του βυθομετρητή, σταματάμε. Ανεβάζουμε λίγο κι εκεί που επιθυμούμε να ψαρέψουν τα αγκίστρια ή οι σαλαγκιές μας και "στοπάρουμε" την πετονιά βάζοντάς τη μέσα στο ειδικό clip της μπομπίνας. Στη συνέχεια, ανεβάζουμε την αρματωσιά μας, χωρίς να την απασφαλίσουμε από το clip, γιατί θα χάσουμε τη σωστή θέση. Ανεβάζουμε τον βυθομετρητή μας, για να τον ξαναχρησιμοποιήσουμε την επόμενη φορά, ξαναρίχνουμε χωρίς τον βυθομετρητή και ψαρεύουμε. Οταν θα θελήσουμε ν' ανανεώσουμε το δόλωμά μας ή πιάσουμε κάποιο ψάρι, απασφαλίζουμε την πετονιά από το clip της μπομπίνας και λεβάρουμε κανονικά με τον μηχανισμό.

Προτάσεις
Αν το βάθος είναι σχετικά μικρό και ψαρεύουμε νύχτα, μπορούμε να εφαρμόσουμε στην κορυφή της μύτης "ξαπλωτά" ένα φιαλίδιο χημικού φωτός. Οταν δούμε κάποια περίεργη κίνηση σε αυτό, όσο ανεπαίσθητη κι αν είναι, αρχίζουμε να λεβάρουμε σταθερά και ποτέ καθιστοί. Σηκώνουμε το καλάμι μας και κάνουμε τις ίδιες κινήσεις που κάνουμε, σαν να ψαρεύουμε casting. Τέλος, πριν ξεκινήσουμε το ψάρεμα, θα πρέπει να μην ξεχάσουμε να προρυθμίσουμε τα φρένα στην αντοχή της πετονιάς του παράμαλου, κρατώντας την άκρη του παράμαλου από το αγκίστρι, γιατί αν τα ρυθμίσουμε κρατώντας την πετονιά της μάνας, σε κάποια οριακή περίπτωση θα μας κοπεί το παράμαλο, αφού η προρύθμιση έγινε με βάση την πετονιά της μάνας.

πηγη: Έθνος Ψάρεμα & Φουσκωτό