Γενικά για το rockfishing

Rock fishing δηλαδή στα ελληνικά ψάρεμα από τα βράχια ή μήπως ψάρεμα σε βυθούς με βράχια. Ποιο από τα παραπάνω χαρακτηρίζει αυτή την τεχνική ψαρέματος ως rock fishing?


Το Rock Fishing μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι μια παραπλήσια τεχνική με αυτή του Surf Casting. Η αρχή είναι ίδια. Δηλαδή χρησιμοποιούμε και στις δυο τεχνικές σχεδόν τον ίδιο εξοπλισμό, τις ίδιες αρματωσιές αλλά και σε πολλές περιπτώσεις τα ίδια δολώματα.

Άλλο ένα κοινό σημείο που έχουν είναι οι έντονες καιρικές συνθήκες που επιθυμούμε να έχει η θάλασσα.

Επομένως μπορούμε να πούμε ότι το Rock Fishing δεν είναι μια ιδιαίτερη τεχνική όσον αφορά τουλάχιστον τον εξοπλισμό. Η διαφορά αυτών των δυο είναι ότι με το Rock Fishing η σύλληψη μεγαλύτερων θηραμάτων είναι πιο πιθανή.

Η τεχνική του Rock Fishing, με τον κατάλληλο εξοπλισμό που απαιτεί και την γνώση του βυθού που προϋποθέτει, μπορούμε να πούμε ότι είναι η μόνη παράκτια τεχνική που μπορεί να μας εγγυηθεί συχνά την σύλληψη μεγάλων ψαριών.

Παρόλα αυτά το ψάρεμα από τα βράχια πολλοί παράκτιοι ψαράδες το αποφεύγουν για τον λόγο ότι είναι ίσως πιο κουραστικό από άλλες τεχνικές η γιατί φοβούνται για την απώλεια του εξοπλισμού τους από κάποια ζημιά η ακόμα φοβούνται και για την ασφάλεια τους.

Πραγματικά δεν έχουν άδικο όσοι αποφεύγουν αυτή την τεχνική για όλα τα παραπάνω, τα οποία όμως μπορούν να αποφευχθούν αν έχουμε λάβει πρωτίστως όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα μας εξασφαλίσουν ένα ασφαλές ψάρεμα.

Πριν προχωρήσουμε στο τεχνικό μέρος αυτού του ψαρέματος καλό είναι να λάβουμε σοβαρά υπ όψιν το θέμα ασφάλεια στο ψάρεμα. Πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή σε αυτό το κεφάλαιο ώστε να μειώσουμε στο ελάχιστο κάποιο πιθανό κίνδυνο ατυχήματος στα δύσκολα και επικίνδυνα μέρη που απαιτεί αυτή η τεχνική.


Rock fishing και ασφάλεια.


Ένα σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε και έχει πάντα προτεραιότητα είναι η επιστροφή στα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Τα περισσότερα ατυχήματα ακόμα και τα πιο απλά μπορούν εύκολα να αποφευχθούν παρατηρώντας με μεγάλη προσοχή τα πιθανά σημεία που ενδείκνυνται για να στήσουμε τον εξοπλισμό μας.

Η σωστή αξιολόγηση της επικινδυνότητας του κάθε σημείου που θα επιλέξουμε να ψαρέψουμε θα εξασφαλίσει την αποφυγή οποιουδήποτε ατυχήματος σε εμάς αλλά και στον εξοπλισμό μας.

Καταρχήν αυτή η τεχνική όπως και το ψαροτούφεκο απαιτεί συντροφικό ψάρεμα και θα πρέπει να αποφεύγουμε να πηγαίνουμε μόνοι ακόμα και αν θεωρούμε ότι το μέρος που θα ψαρέψουμε είναι βατό και εύκολο.

Αν κάτι παει στραβά, έστω και αν πρόκειται για ένα απλό στραμπούλιγμα, το δεύτερο άτομο σίγουρα θα μπορέσει να βοηθήσει την κατάσταση ενώ αν είμαστε μόνοι τα πράγματα θα είναι αρκετά πιο δύσκολα.

Πριν από το ψάρεμα πρέπει να ενημερωθούμε για το δελτίο καιρού και την εξέλιξή του για όλη την χρονική διάρκεια στην οποία σκοπεύουμε να ψαρέψουμε.

Όταν φτάσουμε στο μέρος που επιθυμούμε να ψαρέψουμε θα επιλέξουμε το πιο ασφαλές σημείο που θα κρίνουμε ότι μπορεί να μας προφυλάξει από τυχόν έντονο κυματισμό.

Η επιλογή της επιφάνειας του βράχου που θα κάτσουμε θα πρέπει να γίνει σχολαστικά, να παρατηρήσουμε και να αποτυπώσουμε στο μυαλό μας πιθανά σημεία- παγίδες που θα μας δυσκολέψουν σε περίπτωση που η αποχώρηση μας θα γίνει βράδυ.

Θα πρέπει να κάνουμε μια εκτίμηση σε περίπτωση που χειροτερέψει ο καιρός και να υπολογίσουμε μέχρι που θα φτάσουν τα κύματα ώστε να στήσουμε τα καλάμια και τον εξοπλισμό μας σε μια απόσταση ασφαλείας από την θάλασσα.

Το επόμενο βήμα είναι να εντοπίσουμε τα σημεία γύρω από το μέρος που θα στήσουμε

τα καλάμια μας ώστε να βρούμε τα πιο βατά και ασφαλή μέρη που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να τραβήξουμε και να βγάλουμε κάποιο ψάρι.

Αυτά τα σημεία δεν θα πρέπει να είναι χορταριασμένα ή με γλίτσα γιατί σ΄ αυτή την περίπτωση το γλίστρημα είναι εκατό τις εκατό σίγουρο.

Όταν έχουμε πιάσει ψάρι, για να αποφύγουμε να έρθουμε πολύ κοντά στο σκάσιμο του κύματος πρέπει να έχουμε μια απόχη με μεγάλο στεφάνι και μακρύ τηλεσκοπικό κοντάρι η έναν γάντζο επίσης με μεγάλο κοντάρι.

Την στιγμή που φέρνουμε κάποιο ψάρι και το ζευγάρι μας έχει κατέβει για να το αποχιασει η να το γαντζώσει πρέπει εμείς να προσέχουμε για κάποιο επικείμενο κίνδυνο από τα κύματα για να τον προειδοποιήσουμε εφόσον η προσοχή του θα είναι στραμμένη στο αποχιασμα του ψαριού.

Αν παρ όλα αυτά δούμε ότι δεν προλαβαίνουμε κάποιο κύμα η στάση που θα πάρουν τα πόδια μας την ώρα που σκάει επάνω μας είναι το ένα εμπρός από το άλλο ρίχνοντας το βάρος μας στο πόδι που αντιμετωπίζει το κύμα. Με αυτό τον τρόπο το κέντρο βάρους του σώματος μετατοπίζεται εμπρός κρατώντας μεγαλύτερη αντίσταση στην δύναμη του κύματος.

Στα μέτρα ασφαλείας που θα λάβουμε για το Rock Fishing συμπεριλαμβάνεται και η ενδυμασία μας.

Πρώτο και βασικό είναι τα υποδήματα που πρέπει να είναι μποτάκια και να τα φοράμε ανεξαρτήτου εποχής είτε είναι χειμώνας είτε καλοκαίρι. Πρέπει να έχουν αντιολισθητικό πέλμα σόλας για να μας προστατεύει από τυχόν γλιστρήματα και να είναι σωστά δεμένα στον αστράγαλο ώστε να μην επιτρέπει κάποιο γύρισμα του ποδιού. Στο εμπόριο κυκλοφορούν πολλοί τύποι που παρέχουν ισοθερμική και αδιάβροχη προστασία.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να φοράμε γαλότσες γιατί σε κάποιο γλίστρημα με πιθανή πτώση στην θάλασσα είναι σχεδόν ακατόρθωτο να τις βγάλουμε με αποτέλεσμα να γεμίσουν νερό και να μας τραβήξουν στον βυθό.

Ένα σακάκι και ένα παντελόνι και αυτά ισοθερμικά και αδιάβροχα για τους χειμερινούς μήνες είναι τα πιο κατάλληλα ενώ στο εμπόριο κυκλοφορούν στολές με χαρακτηριστικά που σου επιτρέπουν να επιπλέεις «flotation» αν στη χειρότερη περίπτωση βρεθείς μέσα στην θάλασσα.

Τέλος θα πρέπει να συμπεριλάβουμε στα πράγματα του εξοπλισμού μας ένα κοφτερό μαχαίρι, μερικά μέτρα δυνατού σχοινιού που μπορεί να μας χρειασθεί στην καθέλκυση / ανέλκυση του εξοπλισμού μας έναν φακό πάντα φορτισμένο και ένα κουτάκι πρώτων βοηθειών.

Πέρα από αυτά που αναφέρω πρέπει ο καθένας να αξιολογεί μόνος του την κάθε κατάσταση και να μην υπερεκτιμά τις δυνατότητες του βάζοντας σε κίνδυνο την σωματική του ακεραιότητα.



Συνθήκες, ώρες, επιλογή βυθού


Το rock fishing είναι κυρίως ημερήσια τεχνική με αποδοτικότερες ώρες αυτές της αυγής και του ηλιοβασιλέματος αλλά χωρίς να αφήνουμε έξω τις μεσημεριανές ώρες κυρίως τους χειμερινούς μήνες.

Μπορούμε να την εφαρμόσουμε όλες τις εποχές του έτους αλλά το φθινόπωρο και ο χειμώνας προσφέρουν τις πιο κατάλληλες συνθήκες της θάλασσας. Η ταραγμένη θάλασσα διεγείρει την επιθετικότητα και την όρεξη των ψαριών δημιουργώντας εκείνη την κατάσταση που μπορεί να αποφέρει τις περισσότερες συλλήψεις ψαριών.

Οι κλασικές θέσεις στις οποίες θα εφαρμόσουμε αυτή την τεχνική είναι τα βράχια είτε αυτά είναι ομαλά είτε απότομα με κοφτά και κρεμαστά νερά.

Σε αυτά τα σημεία μπορούμε να ψαρέψουμε και με τις δυο παραλλαγές αυτής της τεχνικής δηλαδή στον βυθό ή στην επιφάνεια αλλά στην προκειμένη περίπτωση θα ασχοληθούμε με την πρώτη.

Για την επιλογή του βυθού θα προτιμήσουμε αυτούς με διάσπαρτα μεγάλα μπλόκια ή πλάκες που βρίσκονται ανάμεσα σε λιβάδια από ποσειδωνιες.

Ο στόχος μας για να στείλουμε τα δολώματα μας σε αυτούς τους βυθούς είναι τα ανοίγματα που ενδεχομένως θα κάνουν οι φυκιάδες ή περιμετρικά γύρω από τα μεγάλα μονόπτερα.

Η απόσταση αν τα νερά είναι πολύ βαθιά δεν μας απασχολεί αφού τις περισσότερες φορές τα ψάρια είναι σχεδόν κάτω από τα πόδια μας.

Τα ψάρια που στοχεύουμε σε αυτούς του βυθούς, ανάλογα με τα δολώματα που θα χρησιμοποιήσουμε, είναι συνήθως τα «μαύρα» όπως ροφοί σφυρίδες και στείρες, τα «κόκκινα» όπως συναγρίδες, φαγκριά και λυθρίνια καθώς και τα μεγάλα λαβράκια των κάβων, οι πελαγίσιες τσιπούρες, οι σκορπίνες και οι μεγάλοι και ξεχασμένοι από τον χρόνο σαργοί.




Καλάμια-μηχανισμοί


Ξεκινώντας από το βασικότερο εργαλείο γι αυτή την τεχνική που είναι το καλάμι, πρέπει να προσέξουμε να διαθέτει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ώστε να μην μας προδώσει και να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις ιδιαίτερα απαιτητικές και δύσκολες συνθήκες.

Αν λάβουμε υπ όψιν το μέγεθος και την μαχητικότητα των ψαριών τα οποία επιδιώκουμε να πιάσουμε, τις συνθήκες της θάλασσας και τα μεγάλα, τις περισσότερες φορές, δολώματα που χρησιμοποιούμε, τότε καταλαβαίνουμε ότι είναι αναγκαία η χρήση ενός πολύ δυνατού καλαμιού.

Τα καλάμια που μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτές τις απαιτήσεις είναι αυτά που το μήκος τους είναι από 4,00 έως 4,50 μέτρα. Το μεγάλο μήκος καλαμιού μας επιτρέπει να κρατάμε το ψάρι μακριά από τα βράχια ώστε να μην μας βραχωσει μέχρι να το βάλουμε στην απόχη η να το πάρουμε με τον γάντζο.

Το minimum action σε ελάχιστη δύναμη βολής του μολυβιού δεν θα πρέπει να είναι κάτω από εκατόν πενήντα γραμμάρια.

Οι οδηγοί του καλαμιού είναι που δέχονται πρώτοι την δύναμη και την κόντρα του ψαριού γι αυτό πρέπει να είναι διπλής στήριξης και πολύ καλής ποιότητας

Η δράση κορυφής είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό που πρέπει να διακρίνει αυτά τα καλάμια. Δηλαδή να είναι μαλακό στην μύτη ώστε να μην αλλοιώνει τα δολώματα κατά το πέταγμα.

Δίσπαστα τρίσπαστα η τηλεσκοπικά?

Οποιαδήποτε ένωση του καλαμιού σαφώς αλλάζει την συμπεριφορά του κάνοντάς το πιο ευπαθές στα σημεία των ενώσεων.

Ένα μονοκόμματο καλάμι θα ήταν η καλύτερη επιλογή αλλά εδώ προκύπτει το πρόβλημα της μεταφοράς.

Σε γενικές γραμμές πάντως αν έχουμε έντονη θαλασσοταραχή και στόχος μας είναι τα μεγάλα «μαύρα» τότε θα προτιμήσουμε τα δίσπαστα η τα τρίσπαστα.

Ενώ αν επικρατούν ήπιες καιρικές συνθήκες και στοχεύουμε σε σαργούς λυθρίνια η αλλά ψάρια αυτού του μεγέθους τότε η καλύτερη επιλογή είναι τα τηλεσκοπικά.

Άλλωστε το carbon που χρησιμοποιούν σήμερα οι περισσότερες εταιρίες και ο τρόπος κατασκευής τους καθιστούν πολλά τηλεσκοπικά καλάμια ισάξια σε δύναμη με τα δίσπαστα η τρίσπαστα.

Οι μηχανισμοί που χρησιμοποιούμε στο rock fishing δεν διαφέρουν και εδώ από αυτούς του surfcasting.

Δηλαδή πρέπει να διαθέτουν μπομπίνα μεγάλης χωρητικότητας ώστε να παίρνει αρκετά μέτρα πετονιάς, αφού σε αυτή την τεχνική πρέπει να ανέβουμε αρκετά σε διάμετρο.

Είναι καλύτερα να έχει αρκετά ρουλεμάν ώστε να μην κουράζεται ο μηχανισμός, αλλά ούτε και εμείς, κατά την ανάκτηση ενός μεγάλου και δυνατού ψαριού.

Τα φρένα του πρέπει να είναι αξιόπιστα και ακριβείας αφού σε αρκετές περιπτώσεις θα μας φανούν χρήσιμα, ενώ παράλληλα πρέπει να έχει μεγάλη ελκτική δύναμη σε κιλά.


Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, σε αυτή την τεχνική ο εξοπλισμός μας πρέπει να είναι γέρος και δυνατός, αφού κατά κύριο λόγο απευθυνόμαστε και σε ανάλογα ψάρια. Τα δυνατά καλάμια ακόμα και πλαισιωμένα με μεγάλους και δυνατούς μηχανισμούς, δεν είναι αρκετά για να αντεπεξέλθουν σε τόσο δύσκολες συνθήκες ψαρέματος.


Ένα άλλο βασικό στοιχείο στο οποίο πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή, για την ολοκλήρωση του εξοπλισμού μας, είναι η μάνα, δηλαδή η μεσινέζα με την οποία θα γεμίσουμε τον μηχανισμό μας.

Εδώ οι απόψεις διίστανται. Αν και οι περισσότεροι που ασχολούνται εντατικά με το rock fishing, χρησιμοποιούν για μάνα την γνωστή νάιλον μεσινέζα, κάποιοι άλλοι επιμένουν στη χρήση του νήματος, αισθανόμενοι μεγαλύτερη ασφάλεια λόγω της αντοχής της.

Η αλήθεια είναι ότι και εγώ χρησιμοποιώ νήμα σε αυτή την τεχνική αλλά με κάποιες διαφοροποιήσεις. Δηλαδή το πάντρεμα αυτών των δυο, ώστε να μπορέσω να εκμεταλλευτώ όλα τα θετικά χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες τους.

Χρησιμοποιώντας έναν από τους δυο τύπους για μάνα, θα προσπαθήσω να βοηθήσω ώστε να γνωρίζουμε σε ποια σημεία κερδίζουμε και σε ποια χάνουμε, ανάλογα με την επιλογή μας .


Μάνα (νάιλον η νήμα)


Καταρχήν επιλέγοντας μια νάιλον μεσινέζα για μάνα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι επιβάλλεται να την αντικαταστήσουμε πολύ σύντομα και ο λόγος είναι ότι το rock fishing εφαρμόζεται κυρίως την ημέρα.

Η ηλιακή ακτινοβολία θα φθείρει και θα καταστρέψει πολύ πιο γρήγορα τη νάιλον, οπότε εδώ υπερτερεί το νήμα.

Η νάιλον μεσινέζα αντέχει περισσότερο στα γδαρσίματα από τα βράχια, (βασικό προτέρημα για την τεχνική του rock fishing) μιας και στα ψαρέματα μας, το μεγαλύτερο μέρος του βυθού αποτελείται από αυτά.

Με το νήμα βέβαια έχουμε λιγότερη αντίσταση στον αέρα, τον έντονο κυματισμό και τα ρεύματα ,αποφεύγοντας έτσι το φαινόμενο της «κοιλιάς» στην μάνα. Επίσης το νήμα προσφέρει αμεσότητα στο τσίμπημα η κάρφωμα του ψαριού.

Όπως αναφέρω και πιο πάνω, για να εκμεταλλευτώ τα προτερήματα και των δυο, χρησιμοποιώ τις περισσότερες φορές για δυνατά και μεγάλα ψάρια τον συνδυασμό τους..

Δηλαδή γεμίζω τον μηχανισμό μου με νήμα, προσθέτοντας στο τέλος είκοσι μέτρα περίπου shock leader, διαμέτρου από 0.45-0.65.

Με αυτό τον συνδυασμό έχω μικρότερη διάμετρο μάνας, που σημαίνει μεγαλύτερη απόσταση ρίψης, λιγότερη αντίσταση στον αέρα και τον κυματισμό, άρα μείωση του φαινόμενου της κοιλιάς και αντοχή στα γδαρσίματα «λόγω των τελευταίων είκοσι μέτρων νάιλον». Έτσι μειώνω την πιθανότητα να κοπεί η μάνα, στην περίπτωση που θα βραχώσει κάποιο ψάρι.

Αν τέλος θέλουμε να γεμίσουμε τον μηχανισμό μας μόνο με νάιλον, θα προσέξουμε η μεσινέζα να διαθέτει οπωσδήποτε κάποια χαρακτηριστικά, που θα αναγράφει στην συσκευασία της.

High knot strength: αυτό το αναγραφόμενο χαρακτηριστικό προσφέρει επιπλέον δύναμη στον κόμπο.

High durability: μεγάλη διάρκεια ανθεκτικότητας.

Μερικές μάλιστα, έχουν ειδική επίστρωση UV για προστασία από τις ακτίνες του ήλιου.

Τέλος τα παράμαλλα μας πρέπει να είναι οπωσδήποτε fluorocarbon για να μην πονηρεύουν τα ψάρια, αφού η τεχνική αυτή εφαρμόζεται συνήθως την ημέρα.

Ανάλογα με τα ψάρια που επιδιώκουμε να πιάσουμε, στη γκάμα μας πρέπει να διαθέτουμε αρκετές διαμέτρους για παράμαλλα, όπως από 0.30 έως και 0.60.



Αγκίστρια – μολύβια


Στα αγκίστρια η συλλογή μας πρέπει να είναι μεγάλη και σε διάφορα νούμερα και φυσικά τα περισσότερα θα λήγουν σε μηδέν.

Δηλαδή από 1/0 έως και 4/0 η 5/0 σε διάφορα σχήματα και τύπους. Όπως Aberdeen, με κοντό κοτσάνι, με μεγάλη καμπύλη, με κρίκο, η με παλέτα κ.α.

Αυτό που μας ενδιαφέρει και πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή, είναι να μην ανοίγουν και να είναι πολύ γέρα.

Τώρα όσο για τα μολύβια, εδώ επικρατεί μια λανθασμένη άποψη ως προς το βάρος τους.

Αρκετοί χρησιμοποιούν λίγα γραμμάρια μολυβιού, για να έχουν λιγότερες πιθανότητες σκαλώματος κατά την ανάκτηση τους.

Με αυτό τον τρόπο όμως ο έντονος κυματισμός που μπορεί να έχουμε, μετακινεί το μολύβι χώνοντας το μέσα σε πλάκες και σχισμές, με αποτέλεσμα να έχουμε σίγουρο το σκάλωμα του. Ένα μολύβι με αρκετά γραμμάρια, θα μείνει πιο σταθερό σε αυτές τις συνθήκες.

Από τα μολύβια που έχω δοκιμάσει σε αυτή την τεχνική, έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι ένα από τα καλύτερα, με λιγότερες πιθανότητες να σκαλώσει, είναι το παρεξηγημένο (spike) τύπου άγκυρας και θα εξηγήσω γιατί.

Λόγω των συρμάτινων άγκιστρων που διαθέτει, δεν επιτρέπει στο κυρίως σώμα του μολυβιού, να εισχωρήσει μέσα στις σχισμές των βράχων. Αλλά και αν ακόμα σκαλώσει, με ένα δυνατό τράβηγμα τα άγκιστρα θα κλείσουν και έτσι θα φέρουμε την αρματωσιά μας, χωρίς την απώλεια του μολυβιού.

Ένας άλλος τρόπος για τα ανεπιθύμητα σκαλώματα, είναι να συνδέσουμε το μολύβι στην υπόλοιπη αρματωσιά με μια πιο λεπτή μεσινέζα, οπότε σε ένα ενδεχόμενο σκάλωμά του να κοπεί μόνο το μολύβι, έτσι θα μπορέσουμε να σώσουμε την υπόλοιπη αρματωσιά με το ψάρι ενδεχομένως που μπορεί να έχουμε.

Τέλος οι γνωστοί απελευθερωτές μολυβιού, (bulk breaker) που κυκλοφορούν πλέον και στην ελληνική αγορά, βρίσκουν την απόλυτη εφαρμογή τους σε αυτούς τους βυθούς. Κάποια άλλα μολύβια που θα μας διευκολύνουν στην τεχνική του rock fishing είναι, τα στρογγυλά, αυτά σε σχήμα σταγόνας και τα γνωστά temolino.



Αρματωσιές-δολώματα


Οι αρματωσιές στην τεχνική του rock fishing, εξαρτώνται από τα θηράματα που επιδιώκουμε να πιάσουμε, αλλά και τα δολώματα που θα χρησιμοποιήσουμε.

Αν δηλαδή στόχος μας είναι τα μεγάλα μαύρα που κινούνται ανάμεσα στις πλάκες και τα μεγάλα μονόπετρα, η πιο κατάλληλη αρματωσιά είναι το μονάγκιστρο.

Δεν διαφέρει από αυτή που όλοι γνωρίζουμε. Δηλαδή μια σταθερή αρματωσιά με μήκος παράμαλλου από ένα έως ενάμιση μέτρο και διάμετρο 0.50 – 0.60 δεμένο σε μια απόσταση από το μολύβι, όσο είναι το μήκος του παράμαλλου.

Σε αυτή την αρματωσιά θα δολώσουμε καλαμαράκι περίπου δέκα εκατοστών, η μια σουπιά, η κάποιο ψαροδόλι.

Σε αυτά τα δολώματα, αν επιθυμούμε μπορούμε να βάλουμε και δεύτερο αγκίστρι, για να αυξήσουμε την πιθανότητα σύλληψης του ψαριού, ενώ μπορούμε να ενισχύσουμε την ανθεκτικότητα του παράμαλλου ανάμεσα στα δυο αγκίστρια, με τα γνωστά ελαστικά σωληνάκια.

Τα αγκίστρια μας σε αυτή την αρματωσιά μπορούν να έχουν μέγεθος από 2/0 έως 4/0.

Αν τώρα στόχος μας είναι οι μεγάλοι σαργοί, οι τσιπούρες ,τα λυθρίνια, η τα φαγκριά, η αρματωσιά που θα χρησιμοποιήσουμε είναι το pater noster, με μήκος παράμαλλου ενός μέτρου και διάμετρο από 0.30 έως 0.35.

Εδώ το μέγεθος των αγκιστριών δεν θα είναι πολύ μεγάλο, δηλαδή από νούμερο 1 έως 1/0 ενώ τα δολώματα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι ο φαραώ, ολόκληρες μάνες, η ψαροδόλι τυλιγμένο με ελαστικό νήμα.

Για ψάρια κυνηγιάρικα θα χρησιμοποιήσουμε μονάγκιστρη αρματωσιά χωρίς μολύβι.

Αν δολώσουμε νωπό, όπως ψαροδόλι, σουπιά η καλαμαράκι, μπορούμε να βάλουμε μέσα στο δόλωμα έως τρία αγκίστρια.

Σε αυτή την περίπτωση θα το ρίξουμε και θα το αφήσουμε να βυθιστεί αργά, μόνο με το βάρος του, ψάχνοντας και ψαρεύοντας από την επιφάνεια μέχρι το βυθό.

Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και με ζωντανό δόλωμα, όπως ένα γύλο, μια καλογριά η κάποιο κεφαλόπουλο.



Σάκοι μεταφοράς


Στο rock fishing τους σάκους μεταφοράς δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να τους θεωρήσουμε προαιρετικούς

Είναι και αυτοί βασικό μέρος του εξοπλισμού, αφού αρκετές φορές είμαστε υποχρεωμένοι να διανύσουμε μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια. Να αναρριχηθούμε η ακόμα και να κατέβουμε απότομα βράχια για να φτάσουμε σε κάποιο ψαρότοπο.

Ένας σάκος μεταφοράς καλαμιών ώμου η πλάτης, και ένας σάκος μεταφοράς του λοιπού εξοπλισμού μας ,θα μας διευκολύνουν αρκετά. Αν μάλιστα χωράει και την απόχη, τον κιούρτο για ζωντανό δόλωμα και τους μηχανισμούς που είναι από τα βασικά αυτής της τεχνικής, σίγουρα θα μας βοηθήσει και θα μας λύσει τα χέρια.


Το rock fishing είναι η τεχνική που θα μας δώσει μεγάλες συγκινήσεις.

Με τον κατάλληλο εξοπλισμό και αρκετή υπομονή, είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή, το ψάρι τρόπαιο θα πιαστεί στο αγκίστρι μας.

Posted: 9/07/2008 by Πάνος Μαλωμύτης in pa65.wordpress.com