Ψαρεμα κυνηγών απο ακτή

Σε αυτές τις γραμμές θα αναλυθούν και θα απαντηθούν τα περισσότερα ερωτήματα για την αναμέτρηση με έναν άξιο αντίπαλο που λέγετε Κυνηγός αποκλειστικά από την ακτή, με ζωντανό και νωπό δόλωμα και σε επόμενα άρθρα θα αναλυθούν οι τεχνικές για διαφορετικά είδη ψαριών.

Όμως πριν προχωρήσω, επειδή θεωρό σημαντικό να γνωρίζουμε τι ψάρι έχουμε να αντιμετωπίσουμε, θα ήθελα να σας περιγράψω αυτόν τον μαχητή που δεν παραδίδει εύκολα τα όπλα μέχρι και να βρεθεί με μεγάλη λαχτάρα μέσα στην απόχη μας.

Ο Κυνηγός λοιπόν είναι ένα ψάρι με καθαρά πελαγίσιες συνήθειες και ανήκει στην οικογένεια των κορυφαινιδών (Coryphacna hippurus). Ίσως κάποιοι από εσάς να τον έχουν ακουστά και ως λαγό ή Σαμαροπαϊδα που όμως πιστέψτε με μόνο λαγός δεν είναι.

Θα λέγαμε ότι εμφανισιακά δεν έχει και τόσο κομψό κεφάλι καθώς είναι κοντόχοντρο αλλά έχει μακρόστενο δυναμικό σώμα γεμάτο μυς που του δίνει μια απίστευτη δύναμη πλεύσης και ταχύτατης επίθεσης σε άλλα μικρόψαρα που κυνηγάει για να τραφεί.

Η ουρά του καταλήγει να μοιάζει με του χελιδονιού και εξωτερικά τα χρώματα του στην ράχη, όταν το ψάρι βρίσκεται σε ηρεμία, είναι γαλαζωπά ή γκρι και στα πλάγια γαλάζιο πιο βαθύ, ειδικά στο ραχιαίο πτερύγιο του που ξεκινά από το κεφάλι και σχεδόν καταλήγει στην ουρά, με χρυσές ανταύγειες, και σκούρες μπλε κηλίδες. Η κοιλιά του είναι ασημένια και τα πτερύγια κιτρινωπά.

Ο κυνηγός χαρακτηρίζεται για την δύναμη και την ταχύτητα του. Συνήθως κινείτε στην επιφάνεια και μέχρι 85 μέτρα βάθος .



Αναφέρομαι σε κατάσταση ηρεμίας γιατί κατά την διάρκεια σύλληψης του αλλάζει διαρκώς χρώματα και τείνει, καθώς αρχίζει να παραδίδει δυνάμεις, προς το κίτρινο που αυτομάτως δίνει σήμα κινδύνου στα άλλα άτομα του κοπαδιού ότι κάτι δεν πάει καλά. Αυτό το σημείο κρατήστε το γιατί έχει ειδική σημασία κατά την διάρκεια της τεχνικής και της σύλληψης.

Μας επισκέπτεται εδώ στην Ελλάδα, καθώς είναι ψάρι που μεταναστεύει, από τα τέλη Αυγούστου και παραμένει μέχρι και τέλος Νοεμβρίου και ίσως και ποια αργά αν το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες.

Το μέγεθος του στην Ελληνική επικράτεια μπορεί να φτάσει μέχρι ένα μέτρο μήκος και βάρος 7 έως 10 κιλά.

Τα δόντια του είναι πολύ μικρά αλλά και συνάμα και πολύ κοφτερά ομολογώ, όμως ωστόσο δεν δημιουργούν ιδιαίτερα προβλήματα σε μιας πολύ καλής ποιότητας νάιλον πετονιά.

Θα τον συναντήσουμε συνήθως σε βραχώδεις ακτές που έχουν σημαντικό βάθος και καθαρά νερά. Κινείται κοπαδιαστά σε φυσικές σκιές σε μακρινή απόσταση από την ακτή αλλά και μόλις κάποια εκατοστά από αυτήν.

Η κίνηση του την ημέρα είναι ενεργητική, καλύπτοντας αρκετά μεγάλες αποστάσεις αναζητώντας συνεχώς τροφή κάτι που σημαίνει ότι δεν έχει ιδιαίτερη ώρα που τρώει.

Σίγουρα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι οι πολύ πρωινές ζώνες καθώς και οι απογευματινές είναι οι καλύτερες, διότι κυκλοφορούν και περισσότερα μικρόψαρα που από αυτά τρέφεται, αλλά δεν αποκλείονται και οι άλλες ώρες όπως π.χ. το μεσημέρι.

Αυτή που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αποκλειόμενη ζώνη είναι η νυχτερινή μιας και ο κυνηγός δεν τρέφεται την νύχτα.

Το μέγεθος του κοπαδιού όταν οι κυνηγοί είναι μικροί είναι πολυάριθμο και αντιστρέφεται όσο μεγαλώνουν. Πολλές φορές θα συναντήσουμε τα μεγαλύτερα του είδους ζευγάρι ή και μόνα τους.

Το κοπάδι των κυνηγών παραμένει στοιχισμένο σε ομάδες τριών και πέντε ατόμων που σε μια επίθεση τους θα εξαπλωθούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις με σκοπό να περικυκλώσουν τα μικρόψαρα.


Τα αφρόψαρα είναι η βασική του τροφή και τον τρελαίνει ένα από τα αξιολάτρευτα μας, η ζαργάνα.

Πως όμως οι παραπάνω πληροφορίες θα μας βοηθήσουν να βρεθούμε αντιμέτωποι με τους κυνηγούς?

Πρέπει λοιπόν να βρεθούμε στην κατάλληλη εποχή, στο κατάλληλο σημείο-α και να χρησιμοποιήσουμε τεχνικές που ενδείκνυνται για ψάρεμα στον αφρό.

Οι τεχνικές που μπορεί κάποιος να εφαρμόσει είναι αρκετές όπως π.χ. spinning, όμως εμπειρικά η τεχνική που εφαρμόζω με αρκετή επιτυχία βρίσκεται κάπου στην μέση όλων των τεχνικών.

Τώρα είμαι σίγουρος ότι σας έχω μπερδέψει και παρακάτω θα αναλύσω αυτήν την ενδιάμεση τεχνική.

Τους μήνες από Αύγουστο μέχρι και τέλος Σεπτέμβρη δεδομένου ότι υπάρχουν αρκετά είδη αφρόψαρων που έχουν κατακλύσει τις ακτές μπορούμε να αλιεύσουμε γρήγορα και άμεσα τα δολώματα μας που είναι τι άλλο από μικρές ζαργάνες ή και μικρά κεφαλόπουλα που θα τα χρησιμοποιήσουμε ζωντανά για να δελεάσουμε τους κυνηγούς με την φυσική τους κίνηση.

Λόγω του κυνηγετικού του ενστίκτου δεν θα πει όχι σε μια ζαργάνα που θα βρεθεί εύκολη λεία στον δρόμο του


Θα χρειαστούμε minimum 2 και κατά προτίμηση 3 καλάμια carbon ( χωρίς να αποκλείονται και τα άλλα υλικά ) με action 50 / 150 ή 70 / 130 και ύψους έως και 4 μέτρα το πολύ ( κοντύτερα με ιδανικό ύψος 3,30 μέτρα θα ήταν προτιμότερο για να μπορούμε να τα χειριστούμε με ευκολία και άνεση στα βράχια ).

Τα μηχανάκια μας θα έχουν φορτωμένες μάνες διαμέτρου 35 mm ή 40 mm με μικρή μνήμη αρκετά δυνατές με τουλάχιστον 300 μέτρα και προσοχή να είναι καινούργιες ή σε πολύ καλή κατάσταση και να μην έχουν ʽπληγωθείʼ σε κάποιο άλλο προηγούμενο ψάρεμα μας.

Θα χρειαστούμε επίσης πολύς καλής ποιότητας πετονιά για παράμαλλο κατά προτίμηση fluorocarbon (αόρατη) ίδιας διάστασης με την μάνα ή και μέχρι και 40 mm.

Μικρότερη δεν θα σας το συνιστούσα καθώς δεν θα παίξει ιδιαίτερο ρόλο στην εμφάνιση του δολώματος και ο κίνδυνος να κοπεί θα είναι μεγαλύτερος.

Πάμε λοιπόν να φτιάξουμε τα παράμαλλα μας για τους κυνηγούς. Θα αποτελούνται από δύο σαλαγκιές νούμερο 6 ή 8 μαύρες κατά προτίμηση η μία σταθερή και η άλλη συρόμενη μέσα από το παράμαλλο.
Οι σαλαγκιές έχουν αποδειχτεί καλύτερες από τα αγκίστρια καθώς δεν αφήνει κανένα περιθώριο στον Κυνηγό να ξεκαρφωθεί καθώς κατά την διάρκεια της σύλληψης του εκτελεί υψηλά μακροβούτια με απίστευτη δύναμη μέσα και έξω από το νερό στην προσπάθεια του να απελευθερωθεί.

Από την άλλη μεριά του παράμαλλου που θα είναι μήκους γύρω στα 2,5 μέτρα (όχι μικρότερο) θα δέσουμε στριφτοπαραμάνα την οποία θα προσαρμόσουμε σε ένα buldo χρώματος κόκκινο ή κίτρινο το οποίο θα ενώνεται με την μάνα με τον ίδιο τρόπο της στριφτοπαραμάνας.

Το buldo θα είναι άδειο από νερό για να μην ʽβαρύνει΄ και κουράσει το ζωντανό δόλωμα μας και θα χρησιμοποιήσουμε μεγέθη μέτρια προς λίγο μεγάλα, καθώς πρώτα από όλα δεν έχει σημασία στην εμφάνιση του δολώματος δεύτερον λόγω του μεγάλου παράμαλλου θα βοηθάει στην σωστή πλεύση και βάθους του δολώματος, τρίτον για να έχει αντοχή σε κιλά και τελευταίο για να μπορούμε να το παρατηρούμε από μακριά μέσα στην θάλασσα.


Η αρματωσιά μας αποτελείτε από παράμαλλο 2,5 μέτρων με δυο σαλαγκιές. Η πρώτη είναι σταθερά δεμένη και η δεύτερη είναι συρόμενη προκειμένου να προσαρμόζεται αναλόγως το μέγεθος του ζωντανού δολώματος μας. Η διαφοροποίηση στην περίπτωση του νωπού δολώματος είναι ότι πλέον το παράμαλλο μας θα είναι στο 1 μέτρο.




Θα πρέπει να φτιάξουμε και ένα παράμαλλο από 0,60 cm έως 1 μέτρο με τον παραπάνω τρόπο που αυτήν την φορά θα έχουμε νερό μέσα στο buldo μας ( για να μπορεί να φορτίζει το καλάμι μας ) που θα το χρειαστούμε στην περίπτωση που θα θελήσουμε να κάνουμε συρτή με νωπή και φρέσκια σαρδέλα ή δεν μπορούμε να αλιεύσουμε ζωντανό δόλωμα.

Πρέπει λοιπόν να φτιάξουμε τα παράμαλλα μας και για τη σύλληψη του δολώματος μας που είναι οι ζαργάνες μιας όπως έχω ήδη προαναφέρει αποτελούν τον καλύτερο μεζέ για τον Κυνηγό.

Εδώ θα χρειαστούμε παράμαλλο οπωσδήποτε fluorocarbon διαμέτρου μέχρι το πολύ 25 mm που θα προσαρμόσουμε στην μάνα με τον ίδιο τρόπο του buldo αλλά να είναι διάφανο με νερό όσο χρειαζόμαστε για να φορτίσει το καλάμι μας κατά την ρίψη ( όχι περισσότερο όμως από το μισό γιατί ο πολύς θόρυβος τρομάζει τις ζαργάνες κατά την διάρκεια της πτώσης του στην θάλασσα ).
Το παράμαλλο μας θα κυμαίνεται μεταξύ 0,80 cm έως και ένα μέτρο και στην άκρη του θα έχει δεμένο ένα αγκιστράκι μακρυκότσανο επίπεδο μύγας νούμερο 12 έως 15. Μαύρο ή Ασημί δεν παίζει κανένα ιδιαίτερο λόγο.

Για τα μικρά κεφαλόπουλα θα χρειαστούμε ένα πολυάγκιστρο κατάλληλο για ψωμί δηλαδή με παράμαλλα χωρίς βαρίδι ή φελλό το οποίο θα ενώνεται με την μάνα με ένα μόνο μικρό στριφταράκι. Τα αγκίστρια θα είναι κατά προτίμηση ασημένια νούμερο 7 ή 8 τα οποία αφού τα τυλίξουμε ένα σχετικά μικρό κομμάτι λευκό ψωμί χωρίς την κόρα χωρίς να τα καρφώσουμε σε αυτό παρά το τελευταίο για να συγκρατηθεί το ψωμί μας ,θα το βρέξουμε λίγο για να αποκτήσει λίγο βάρος και θα το πετάξουμε στην θάλασσα και θα απομακρυνθούμε για να μην τρομάζουμε τα κεφαλόπουλα που θα πλησιάσουν για να φάνε. Το ψωμί μας δεν χρειάζεται να πάει βαθιά και 10 μέτρα από την ακτή αρκούν.

Για τις ζαργάνες το δόλωμα μας θα είναι φρέσκια σαρδέλα ή και η ίδια η ζαργάνα αν μας ψοφήσει που με ένα πολύ κοφτερό μαχαίρι ή ακόμα καλύτερα ένα ξυραφάκι θα κόβουμε μικρά φιλετάκια έως 1,5 cm για να δολώνουμε στο αγκιστράκι μας.

Πρέπει να προσέχουμε το φιλετάκι μας να είναι κομμένο κάθετα στην σαρδέλα σε λωριδίτσες ώστε να μοιάζουν με μικρά ψαράκια. Καρφώνουμε το φιλετάκι μας στο αγκίστρι από την μεριά που έχει το ποιο πολύ ασημί χρώμα ( ράχη σαρδέλας ) και όσο το δυνατόν στην άκρη της λωρίδας. Σημαντικό είναι η πέτσα του φιλέτου να παραμένει ώστε να γυαλίζει μέσα στο νερό για να προκαλεί από μακριά τις ζαργάνες.

Αφού λοιπόν δολώσουμε το φιλετάκι μας, μαλακά για να μην μας φύγει το δόλωμα μας, πετάμε την αρματωσιά μέσα στην θάλασσα πραγματοποιώντας συρτή με ταχύτητα ίσα ίσα ώστε το δόλωμα μας να ανεβαίνει στην επιφάνεια και να μπορούμε να το βλέπουμε επάνω στον αφρό χωρίς όμως μεγάλη ταχύτητα.

Σύντομα αν όχι με την πρώτη θα παρατηρήσουμε από πίσω από το δόλωμα να το ακολουθούν ζαργάνες που θα το ʽχτυπάνεʼ και τότε θα κάνουμε παύση της συρτής μέχρι η ζαργάνα να αγκιστρωθεί από μόνη της ή αν δούμε ότι έπαψε το κυνηγετικό ενδιαφέρον ξανά για λίγα μέτρα και ξανά παύση για να προσελκύσουμε ξανά το ενδιαφέρον αν είμαστε σίγουροι ότι η ζαργάνα δεν έφαγε το δόλωμα μας.

Έχει σημασία στο να μην ʽκαρφώνουμεʼ την ζαργάνα καθώς αν καταπιεί στο κάρφωμα το αγκίστρι θα είναι σχεδόν καταδικασμένη στο να ψοφήσει γρήγορα ακόμα και μέσα στο νερό καθώς είναι αρκετά ευαίσθητο ψάρι.

Η ζωντανή ζαργάνα αποτελεί το καλύτερο δόλωμα για τον κυνηγό


Μην απογοητευτείτε αν δεν δείτε ζαργάνες γρήγορα γιατί έχουν τις ίδιες συνήθειες των κυνηγών δηλαδή να διανύουν αποστάσεις για να τραφούν από μικρόψαρα και ξαφνικά εκεί που υπάρχει ηρεμία να παρουσιαστεί ξαφνικά ένα κοπάδι που θα ʽχτυπάνεʼ τα μικρόψαρα και φυσικά το δόλωμα μας.

Εφόσον παραμένει το διατροφικό ενδιαφέρον τους ζωντανό θα παραμείνουν εκεί γιʼ αυτό θα πρέπει γρήγορα να πετάμε μέσα την αρματωσιά μας δολωμένη για να κρατάμε τις ζαργάνες σε συνεχές ενδιαφέρον στο μέρος που ψαρεύουμε.

Παράλληλα θα πρέπει να ρίχνουμε αραιά ανά μισάωρο ψιλά κομμάτια σαρδέλας και κομματάκια ψωμί γύρω από το σημείο που ψαρεύουμε γιατί έτσι μαλαγρώνουμε για μικρά ψαράκια που με την σειρά τους θα προκαλέσουν ζαργάνες που και αυτές με την σειρά τους θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον στους κυνηγούς.

Αφού καρφωθεί η ζαργάνα στο αγκιστράκι μας την φέρνουμε ομαλά κοντά μας και πάντα με την απόχη μας την ανεβάζουμε στο σημείο που έχουμε επιλέξει για να την δολώσουμε. Έχει σημασία όλη η διαδικασία να γίνει σύντομα και εάν είναι δυνατόν να βρέχουμε τα χέρια μας με νερό πριν πιάσουμε την ζαργάνα ή να χρησιμοποιούμε ένα βρεγμένο πανί ή ακόμα έναν κουβά με θαλασσινό νερό που θα την τοποθετούμε μέσα κατά την διάρκεια που τη δολώνουμε. Επειδή η ζαργάνα είναι ευαίσθητο ψάρι η διαφορά θερμοκρασίας του χεριού μας μπορεί να την φτάσει σε σημείο να ψοφήσει ή να μην έχει την ζωντάνια που θα θέλαμε όταν θα την ρίξουμε στην θάλασσα δολωμένη.

Αφού λοιπόν ξεκαρφώσουμε το αγκιστράκι μας από την ζαργάνα προσεχτικά ή ακόμα μπορεί να χρειαστεί να κόψουμε και το παράμαλλο αν το αγκίστρι είναι σε σημείο που δεν μπορούμε να το βγάλουμε π.χ. αν το έχει καταπιεί ( εγκυμονεί βέβαια ο κίνδυνος να ψοφήσει αλλά τις περισσότερες φορές δεν την επηρεάζει) , θα την δολώσουμε με τις σαλαγκιές μας.

Ο τρόπος είναι εύκολος αρκεί να προσέξουμε που και πως θα καρφώσουμε τις σαλαγκιές μας επάνω στην ζαργάνα. Πιάνουμε λοιπόν την πρώτη σταθερή σαλαγκιά και με το ένα άγκιστρο της καρφώνουμε στην κυριολεξία την πέτσα της πλάτης στην μέση της μέχρι να περάσει η αγκίδα της σαλαγκιάς.





Οι σαλαγκιές καρφώνονται επιδερμικά στο σώμα της ζαργάνας. Η διαδικασία δεν πρέπει να ξεπερνά maximum τα 45 δευτερόλεπτα για να επιτύχουμε στο να παραμείνει το δόλωμα μας στην καλύτερη δυνατή κατάσταση προκειμένου να το επαναφέρουμε ζωντανό μέσα στο νερό.

Μην σας φοβίσει ότι μπορεί να φύγει καθώς στο σημείο της πλάτης η ζαργάνα έχει μια σκληρή λωρίδα επιδερμικά σαν ανθρώπινο τένοντα και η σαλαγκιά δύσκολα θα φύγει ακόμα και αν επιχειρήσουμε να σηκώσουμε την ζαργάνα με την ίδια την σαλαγκιά χωρίς όμως βέβαια υπερβολές. Η ποιο βαθιά διείσδυση της σαλαγκιάς μας θα ʽχτυπήσειʼ την σπονδυλική στήλη της ζαργάνας και θα ψοφήσει πολύ γρήγορα αν όχι άμεσα.
Την δεύτερη σαλαγκιά μας την καρφώνουμε με τον ίδιο τρόπο στην πλάτη 5 πόντους πριν το πτερύγιο της ουράς και αφού ολοκληρώσουμε πετάμε την δολωμένη ζαργάνα μας ομαλά και όσο ποιο γρήγορα μέσα στο νερό για να συνέλθει από το σοκ της σύλληψης και των φορτωμένων στην πλάτη σαλαγκιών μας.

Θα διαπιστώσουμε πολύ γρήγορα αφού η ζαργάνα μας συνέλθει ότι θα προσανατολιστεί και θα αρχίσει να κολυμπάει προς τα βαθιά. Θα αρχίσουμε λοιπόν με το χέρι να τις δίνουμε πετονιά για να την βοηθάμε να κατευθυνθεί προς τα μέσα . Αν η κατεύθυνση που έχει πάρει δεν μας βρίσκει σύμφωνους μπορούμε με μικρή ταχύτητα να την τραβήξουμε κοντά μας και να την ξαναφήσουμε αφού την έχουμε κατευθύνει με το παράμαλλο μας δηλαδή να κοιτάει η ζαργάνα το σημείο που θέλουμε να πάει.

Μπορεί από αρκετές προσπάθειες να μην παίρνει την κατεύθυνση που θα θέλαμε οπότε αυτό θα σημαίνει πολλά πράγματα. Κάποια από αυτά θα είναι γιατί πιθανόν να έχει ρεύματα το μέρος που ψαρεύουμε και η ζαργάνα θα θέλει να τα διασχίσει κόντρα γιατί έτσι συνηθίζει. Μπορεί να υπάρχουν κοντά άλλες ζαργάνες και θέλει να κατευθυνθεί εκεί για νιώσει ασφάλεια μέσα στο κοπάδι. Μπορεί την δεδομένη στιγμή να κυκλοφορούν κυνηγοί ποιο βαθιά τους οποίους βλέπει και παίρνει αντίθετη κατεύθυνση.

Όποιοι λόγοι και να συντρέχουν δεν πρέπει να την ζορίσουμε στο μέσα έξω και την αφήνουμε να κατευθυνθεί όπου θέλει έως και 40 μέτρα αν πηγαίνει παράλληλα της ακτής για να την έχουμε ελεγχόμενη ή γύρω στα 100 μέτρα ή και περισσότερα (maximum 200 μέτρα ) αν κατευθύνεται βαθιά με προσοχή να μην δημιουργήσουμε προβλήματα σε άλλους ψαράδες ή και σε βάρκες που μπορεί να περνούν από κοντά μας.

Καλό είναι αν συντρέχουν τέτοια θέματα να επιλέξουμε σημεία που θα είμαστε ανενόχλητοι από άλλους ψαράδες ή και βάρκες.

Μπορούμε με αυτόν τον τρόπο να έχουμε μέχρι και 2 ζαργάνες δολωμένες κατά ψαρά ή και παραπάνω που δεν θα σας το συνιστούσαμε καθώς θα μας δυσκολέψει στην παρακολούθηση και ιδιαίτερα αν περνούν από κοντά μας βάρκες.

Παράλληλα το καλάμι το οποίο χρησιμοποιήσαμε για το ψάρεμα των ζαργανών το αρματώνουμε με το buldo που θα κάνουμε συρτή με την σαρδέλα και το έχουμε και αυτό σε αναμονή.

Από το σημείο που οι ζαργάνες έχουν δολωθεί αρχίζει η υπομονή η αγωνία και η παρατήρηση.

Έχει παρατηρηθεί ότι οι κυνηγοί κάνουν ʽʼείσοδοʼʼ στο μέρος που ψαρεύουμε ανά 2 ώρες με απόκλιση μισής ώρας. Δεν υπάρχει περίπτωση εφόσον κάνουν το λεγόμενο πέρασμα από το σημείο που ψαρεύουμε να αφήσουν τις ζαργάνες μας ανενόχλητες, καθώς οι ίδιες δεν μπορούν να διαφύγουν, οπότε θα πρέπει να είμαστε σε θέση ʽμάχηςʼ ανά πάση στιγμή και να παρατηρούμε τα buldo μας συνεχώς γιατί μπορεί να χαθεί πολύτιμος χρόνος αν κάποιος κυνηγός ʽχτυπήσειʼ την ζαργάνα μας καθώς επίσης γιατί μπορεί να αλλάξουν ξαφνικά σημείο πλεύσης που πρέπει να μας δώσει σήμα ότι κάτι συμβαίνει.

Τα καλάμια θα πρέπει να είναι στηριγμένα σε βάση ή στα βράχια αλλά σε σίγουρα και πολύ σταθερά σημεία, αν δεν θέλουμε να κυνηγάμε το καλάμι μας στην θάλασσα, με κλίση 45ο από το ορίζοντα με το pick up κλειστό αλλά τελείως ελεύθερα τα φρένα μας και η πετονιά μας όσο μπορούμε με λιγότερα μπόσικα χωρίς όμως να είναι και τεντωμένη.

Η αναμονή αυτή είναι το καλύτερο σημείο μας που με τον καφέ μας παρατηρούμε με αγωνία τα buldo μέσα στην θάλασσα και με λαχτάρα περιμένουμε να τσιρίξουν τα φρένα από τα μοτεράκια μας.

Καθώς θα κάνουμε υπομονή με την παρατήρηση θα ζήσουμε απερίγραπτες σκηνές όπως ζαργάνες στοιχισμένες λες και είναι ένα στρατιωτικό άγημα να πετάγονται έξω από το νερό με μακροβούτια και από πίσω οι κυνηγοί σε σχηματισμό όπως των μαχητικών αεροπλάνων να βουτούν στον αέρα προκειμένου να περικυκλώσουν το κοπάδι από της ζαργάνες.

Είναι όλη η μαγεία τούτου του ψαρέματος που η κορύφωση του έρχεται όταν θα ακούσουμε τα μέτρα της μάνας να φεύγουν με ταχύτητα από τα καλάμια μας και η αδρεναλίνη θα ποτίζει τον εγκέφαλο μας φτάνοντας τους σφυγμούς μας σε τρελό ρυθμό.

Όλοι αυτοί που αγαπάνε το ψάρεμα πιστεύω να με καταλαβαίνουν γιʼ αυτήν την υπέρτατη και πολυπόθητη στιγμή όταν έρχεται!

Όμως όταν έρθει μην παρασυρθούμε πρέπει να κάνουμε ακόμα υπομονή 10 με 15 δευτερόλεπτα γιατί πρέπει να αφήσουμε τον Κυνηγό να πάρει μέτρα από την πετονιά μας για να προλάβει να κατασπαράξει το δόλωμα μας που συνήθως το χτυπάει στην μέση ή στην ουρά αφού πριν το ʽσπάειʼ στην μέση.




Ο θηρευτής θα χτυπήσει αποφασιστικά την ζαργάνα είτε από την μέση της είτε από πίσω και θα προσπαθήσει να την διπλώσει στο στόμα του πριν την καταπιεί.


Πρέπει λοιπόν έχοντας πάρει το καλάμι στα χέρια μας να δώσουμε το αποφασιστικό κάρφωμα όχι όμως βίαια γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα άξιο μαχητή και με αρκετά κιλά δύναμης που θα έχει σαν συνέπεια μόνο από το κάρφωμα μας να κοπεί η πετονιά μας καθώς θα πεταχτεί σε αντίθετη μεριά έξω από το νερό διανύοντας αρκετά μέτρα και θα το επαναλαμβάνει συνέχεια μέχρι να απελευθερωθεί δημιουργώντας απίστευτα κεφάλια και θέαμα που μένω πάντα αποσβολωμένος στην θέα του.

Πρέπει να ξέρετε ότι δεν θα παραδώσει εύκολα τα όπλα ακόμα και ένα μέτρο από την ακτή και πρέπει να τον κουράσουμε δίνοντας ομαλά πετονιά με τα φρένα μας κατά την διάρκεια των κεφαλιών και συνεχώς να μαζεύουμε χωρίς ποτέ να πάρει μπόσικα η πετονιά μας. Έχει σημασία αυτό γιατί πολλές φορές θα έρθει και προς το μέρος μας με ταχύτητα και θα νιώθουμε ότι τον χάσαμε και ξαφνικά θα αλλάξει πορεία με αποτέλεσμα το χτύπημα στην πετονιά μας να είναι ακαριαίο. Πρέπει να έχουμε πάντα τον έλεγχο της πετονιάς μας.

Μόλις λοιπόν νιώσουμε ότι ο Κυνηγός έχει κουραστεί σφίγγουμε λίγο τα φρένα (όχι στο όριο θραύσης) το στηρίζουμε σε μια σταθερή βάση πάντα γωνία 45ο και παίρνουμε το καλάμι που έχουμε σε αναμονή. Αφού το δολώσουμε με σαρδέλα καρφώνοντας τις σαλαγκιές στην μέση και στην ουρά ( όπως τις ζαργάνες ) αλλά πλέον στο κέντρο της σαρδέλας κάνουμε δύο τσακιστές στην ουρά με το παράμαλλο και κάνουμε συρτές κοντά στο σημείο που βρίσκεται ο κυνηγός μας.


Ο Κυνηγός εκτελεί βουτιές έξω από το νερό διανύοντας μεγάλες αποστάσεις προκειμένου να απελευθερωθεί

Κρατώντας τον Κυνηγό αιχμαλωτισμένο το υπόλοιπο κοπάδι δεν θα φύγει και θα παραμένει εκεί κυνηγώντας ότι κυριολεκτικά ʽκουνιέταιʼ. Αυτή η στιγμή είναι η κατάλληλη για να μπορέσουμε να δώσουμε άλλη μια γρήγορη αναμέτρηση και με άλλον κυνηγό ή ακόμα και πολλούς κυνηγούς αν είμαστε τυχεροί.

Όμως πρέπει να προσέχουμε το κυνηγό μας που είναι μέσα στην θάλασσα γιατί το πολύ σε 20 λεπτά θα πάρει χρώμα κίτρινο και όπως έχω προαναφέρει παραπάνω οι άλλοι κυνηγοί του κοπαδιού θα λάβουν τον κώδικα κινδύνου που θα εκπέμπεται μέσα στο κοπάδι και θα τραπούν σε φυγή.

Σημαντικό είναι τους κυνηγούς πριν τους βγάλουμε έξω από το νερό να τους βάζουμε μέσα στην απόχη μας καθώς ακόμα και τελευταία στιγμή επειδή εξακολουθούν να έχουν δυνάμεις θα κάνουν ύστατη προσπάθεια προκειμένου να απελευθερωθούν την ώρα που βγαίνουν από το νερό.

Στην περίπτωση που δεν μπορούμε να αλιεύσουμε ζαργάνες χρησιμοποιούμε την αρματωσιά που έχουμε για την συρτή της σαρδέλας αλλά αυτήν την φορά θα κόψουμε το κεφάλι διαγώνια από το σώμα της σαρδέλας και αφού πετάξουμε το κεφάλι στην θάλασσα θα δολώσουμε το υπόλοιπο όπως με τον τρόπο της συρτής και θα το πετάξουμε μακριά με την αρματωσιά μας μέσα στην θάλασσα. Θα λέγαμε ότι είναι τύπου παραγαδίσιου το ψάρεμα όμως οι πιθανότητες επιτυχίας ειδικά αν στην περιοχή που ψαρεύουμε επικρατούν ισχυρά ρεύματα δεν είναι πολύ μικρότερες από το ζωντανό δόλωμα ειδικά στους μήνες Οκτώβριο και Νοέμβριο που ο κυνηγός δεν βρίσκει πλέον εύκολα ζαργάνες και γενικά αφρόψαρα για να τραφεί.

Όσο για το κρέας του, παρόλο που είναι παρεξηγημένο θα έλεγα ότι είναι εξαιρετικό. Μερικοί μάλιστα τον θεωρούν καλύτερο και από τα πιο περιζήτητα είδη ψαριών, ακόμα και από το λαβράκι.

Δοκιμάστε το πάντα φρέσκο στην σχάρα αφού τον καθαρίσετε και ξύσετε το δέρμα με ένα μαχαίρι, καθώς δεν έχει λέπια, χαράζοντας το και από τις δύο μεριές με το μαχαίρι για να μπορεί να ψηθεί το κρέας βαθιά και βάζοντας συνεχώς λάδι καθώς θα το γυρνάτε στην σχάρα γιατί δεν έχει πολύ λίπος και θα στεγνώσει.

Καλές επιτυχίες και να φροντίζουμε τα μικρά του είδους να τα επιστρέφουμε στην γαλανή ώστε να αναμετρηθούμε μαζί τους μελλοντικά.


Συγγραφέας : Μαυρωτάς Φώτης

Πηγή : kinigi-psarema.gr