Ένωση νήματος με πετονιά- Leader (Braid-to-Leader)

Με τα παρακάτω video θα παραθέσω τους κόμπους που προτιμώ να χρησιμοποιώ
στο Spinning και στο Shore Jigging.
Η σωστή επιλογή του κόμπου πιστεύω είναι το πιο σημαντικό στο στήσιμο της αρματωσιάς μας γιατί συνήθως ο κόμπος είναι το πιο αδύνατο σημείο της και -ως γνωστόν-  
"Η αλυσίδα είναι τόσο δυνατή όσο ο πιο αδύναμος κρίκος της".


Ποιος όμως είναι ο πιο σωστός κόμπος?


Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι κόμποι που αντικειμενικά κάνουν τη διαφορά στο ψάρεμα μας.
Η γνώμη μου όμως είναι πως ακόμα και αν πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε αυτούς,  
ο καλύτερος κόμπος θα είναι αυτός που έχουμε μάθει να κάνουμε καλύτερα
(δηλαδή πιο γρήγορα και πιο σωστά) .


Πάμε λοιπόν....


1. Albright knot
Είναι ο κόμπος που πρωτόμαθα να φτάχνω για να ενώσω πετονιά με Shock Leader
στο Casting. Όταν χρειάστηκε να το εφαρμόσω στο Shore Jigging,
έκανα το λάθος να τυλίγω με την πετονιά το νήμα.
ΛΑΘΟΣ!!!
Το νήμα τυλίγει την πετονιά.



Κάποτε έφτιαχνα μια θηλιά πίσω από τον κόμπο με ένα  Bimini twist
και πάνω στη θηλιά έφτιαχνα τον Albright.
Αυτό μου έδινε κάποια επιπλέον αντοχή -πίστευα-
αλλά τελικά το εγκατέλειψα λόγω χρονοβόρας διαδικασίας.
Και μόνος του ο Albright δίνει μια πολύ ισχυρή ένωση αλλά έχει ένα μειονέκτημα :
"Κουράζεται" περνώντας μέσα από τα δαχτυλίδια του καλαμιού κατά τη βολή.
To "κλείσιμο" του κόμπου δίνει μια προστασία αλλά για μένα δεν ήταν αρκετό
(Κλείσιμο : Το ελεύθερο άκρο του νήματος κάνει μια θηλιά πάνω στο παράμαλο. Μέσα απο
αυτή πέρνα το ίδιο άκρο τουλάχιστον τρεις φορές με φορά προς τον κόμπο και σφίξε).
Έτσι στράφηκα προς μια άλλη λύση που μου έλυσε το πρόβλημα:



2.   Tony Pena Knot

Πρόκειται για ένα κόμπο που ηταν γνωστός αρκετό καιρό τώρα στους
φίλους του Surf Casting. Θεωρούνταν ένας κορυφαίος κόμπος
για την ένωση του Shock Leader με τη μάνα.
Μέσα από άρθρα στο περιοδικό Ψαρεύω αλλά και σε διάφορα fora
τον τελευταίο χρόνο, έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως ένας
εξαιρετικός κόμπος για να συνδέσει το νήμα με το leader.

Τον γνώρισα μετά από υπόδειξη του Γιώργου Φενερλή (Lurebites)
και αν και ημουν δύσπιστος στην αρχή, ομολογώ οτι είναι η καλύτερη λύση
που έχω βρει μέχρι τώρα.
Ο κόμπος αυτός δίνει ένα τόσο χαμηλό προφίλ, που σχεδόν δεν ακούγεται όταν
περνάει από τα δαχτυλίδια και δεν καταπονείται με τα πετάγματα.
Είναι μάλιστα τόσο ισχυρός, που στα σκαλώματα συνήθως
σπάει το παράμαλο σε άσχετα σημεία αλλά ποτέ
στον κόμπο (βεβαίως σε κάθε ψάρεμα ο κόμπος ανανεώνεται...).







****** TIP !!! ******
Όταν σφίγγει ο κόμπος τραβώντας και τα δύο άκρα, κάποια στιγμή
το ελεύθερο άκρο έχει σφίξει πολύ και δεν επιτρέπει άλλο σφίξιμο.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να αφήσουμε το ελεύθερο άκρο και να σφίξουμε
από το νήμα-μάνα.
Αν σφίξουμε παραπάνω από όσο πρέπει το ελεύθερο ακρο,
τότε οι σπέιρες κόβουν το παράμαλο ή -στη χειρότερη περίπτωση-
αδυνατίζουν πολύ τον κόμπο και στην επόμενη βολή θα χάσουμε το δόλωμα.
(Το Tip αυτό αφορά κυρίως σε παράμαλα 0,20 - 0,30mm κυρίως και το καταθέτω

για να μην φεύγουν δολώματα στη θάλασσα λόγω σπασίματος στη βολή. )


Σταματάω εδώ μιας και δεν έχει νόημα να αραδιάσω όλους
τους κόμπους που έχω δοκιμάσει.  
Αναφέρω τους δύο που μου έδωσαν τις υψηλότερες αντοχές.
Ο  Tony Pena είναι αυτός που κατέληξα και προτείνω ανεπιφύλακτα



Άρθρο του Dim.Siozou αναρτημένο στο seaspinning.net